Basic HTML Version
66 TamSaha
TamSaha
67
Kadir Kelefl
Trabzonspor’un kap›s›ndan 12 yafl›nda girdi ama
A tak›m formas›na kal›c› olarak ulaflabilmesi için
aradan 13 koca y›l geçmesi gerekti. 19 yafl›nda
Ersun Yanal taraf›ndan A tak›ma al›n›p
umutland›ktan sonra büyük hayal k›r›kl›klar› yaflad›,
alt liglerde tak›m tak›m dolaflt›. Bu sezon bafl›nda da
1461 Trabzon’da yola devam edece¤ini zannederken
kamp›n yar›s›nda Trabzonspor’a ça¤›r›ld› ve
Türkiye’yi baflar›l› bir sol bekle tan›flt›rd›. Küçük
yaflta babas›n› ve abisini kaybeden, yaflad›¤› a¤›r
darbelere ra¤men ayakta kalmay› baflaran inatç› bir
Karadeniz insan›n›n hikâyesi bu...
Sabreden
dervifl...
Nuri Bekar
Babam öldükten sonra futbolu
b›rakmay› ciddi olarak düflündüm.
Çünkü çal›flmam ve aileme katk›
sa¤lamam gerekiyordu. Zor bir
durumdu. Ama annem “O¤lum sen
baflka konular› düflünme, futbol
oynamaya devam et” dedi ve beni
yeniden kulübüme gönderdi.
Trabzonspor’un altyap›s›nda bize
büyük emek harcad›lar. Beni ve
di¤er arkadafllar›m› hep bir kademe
yukar› tafl›mak için çaba harcad›lar.
Her seferinde daha iyi top kontrolü
yapabilmek, her seferinde daha
yükse¤e s›çrayabilmek için u¤raflt›k.
Gücümün yetersiz kald›¤› noktada
zekâmla kapt›¤›m toplar var,
kurtard›¤›m pozisyonlar var,
att›¤›m paslar var. Zay›f olabilirim
ama 40-50 metreye isabetli pas
atabiliyorum. Evet, futbolda kuvvet
çok önemli ama bence futbol
öncelikle bir zekâ oyunu.
Ersun Hoca beni sol önde de¤il de
sol bekte deneseydi belki de
Trabzonspor formas›n› 19 yafl›nda
giymeye bafllayacakt›m. Ama
olmad› ve ben de oynayaca¤›m bir
kulübe gitmek istedim. Menajerimiz
Caner Çuvalc›o¤lu’na söyledim ve
kiral›k olarak Gaziantep
Büyükflehir Belediyespor’a gittim.
O zaman›n flartlar›nda genç bir
oyuncunun forma flans› bulmas›
çok zordu. Asl›nda flimdi de öyle.
Aç›k konuflmak gerekirse genç bir
Türk futbolcusunun oynayabilmesi
çok zor. Çok büyük yetenekleri
olmas› gerekiyor. Oysa kaç futbolcu
bafllar bafllamaz büyük yeteneklere
sahiptir ki?
ß
Çocuk yaflta kap›s›ndan girdi¤in Trabzonspor’da A tak›m
formas›yla buluflman oldukça uzun sürdü. Bu süreçte çok
say›da tak›m dolaflt›n ve 25 yafl›nda bordo-mavili formaya
ulaflt›n. Resmi kay›tlarda Trabzonspor’da filiz lisans›n›n ç›-
kart›ld›¤› tarih 2000 olarak görünüyor. Yani o s›rada 12
yafl›ndas›n. Ama öncesinde de futbol topuyla bir tan›fl›kl›-
¤›n olmal›. Bize bu hikâyeyi en bafltan anlat›r m›s›n?
8 yafl›ndayken babam beni amatör bir tak›m olan H›z›r-
beyspor’a götürdü. 9 yafl›na kadar orada oynad›m ama
sonra okul devreye girince b›rakt›m. Okul tak›m›m›zdaki
hocam daha sonra beni Telekomspor’a gönderdi. Tak›mla
idmanlara ç›kmaya bafllad›m ama maçlarda beni hiç oy-
natm›yorlard›. Lisans›m bile yoktu aç›kças›. Bu durumdan
s›k›ld›m ve antrenmanlara da gitmemeye bafllad›m. 11 ya-
fl›ndayken okul tak›m›nda birlikte oynad›¤›m arkadafl›m
Ziya fiakar bir gün “Gel seni Trabzonspor’a götüreyim”
dedi. “Kardeflim beni oraya almazlar ki” cevab›n› verdim.
Bunun üzerine Ziya, “Neden almas›nlar ki, sen iyi futbol
oynuyorsun. ‹dmana ç›kars›n, olursa olur, olmazsa olmaz”
diye ›srar etti. Ganita’n›n oradan tesislere servis kalk›yor-
du. Ziya’yla servise yürürken heyecandan ölecek gibiy-
Babam›n, ailemin hiç haberi
olmam›flt› Trabzonspor’a
seçilmemden. Sonradan ö¤rendiler.
Arkadafl›m Ziya olsun, babas›
Sedat fiakar olsun bana çok
yard›mc› oldular. Tabii Özkan
Hocan›n da hakk›n› yememek
lâz›m. E¤er o gün beni izleyip
be¤enmeseydi belki de benim için
futbol kap›s› kapanacakt›.
Önce babam› kaybettik. Çay
oca¤›nda, ayakkab›c›da çal›fl›yor,
kazand›¤›m paray› aileme
veriyordum. Sonra Trabzonspor
bana maafl ba¤lad›. Miktar› tam
hat›rlam›yorum ama ailemi çok
sevindiren bir parayd› bu.
Ard›ndan abimi kaybetmek benim
için büyük bir ac›yd›.