TamSaha 185. Sayı / Nisan 2020

Kariyeriniz boyunca ülkenizde forma giydiniz. Neden hiç Fransa dışına çıkmadınız? O yıllarda Bosman Kuralı yoktu. Bu kural 1995’te geçerli olmaya başladı. Yani bir oyuncu istediği ülkeye gidip futbol oynayamıyordu. Ben de futbol kariyerime 1991 yılında son vermiştim. Bu sebeple Fransa dı- şına çıkamadım. Fransa’dan sadece Michel Platini, 1993’te Juventus’a gitti. Bir de Didier Six önce Belçi- ka’ya, ardından Almanya’ya git- mişti. Sonra Türkiye’de de oynadı. Doğumgünümde tarihi iki gol 1984 yılına geri dönelim. O yıl Avrupa Şampiyonası ülkenizde düzenlendi ve Fransa da tarihinin ilk şampiyonluğunu orada kazandı. Portekiz’e iki gol attınız. O günleri nasıl anlatırsınız? Toulouse’da iyi skorlar elde etmiş- tik. O dönemFransa Millî Takımı Teknik Direktörü Henri Michel beni yakından takip etmişti. Sonrasında da beni millî takıma seçti. Bu grupta olmaktan gerçekten çokmutluy- dum. 1984 Avrupa Şampiyonası bizim için fantastikti. Tümoyuncu- lar birlikteydi. İnsan ilişkileri ve atmosfer bakımından her şey çok farklıydı. Benimhayatımın değiştiği zamanlardı. Profesyonel bir oyun- cuydum zaten. Bu turnuva sonra- sında artık uluslararası bir oyuncu oldum. Danimarka ile olan ilkmaçı- mızda savunmanın ortasında oyna- yan Yvon Le Roux sakatlanmıştı. Teknik direktörümüz Michel onun yerine geçmemi söyledi. Maçı 1-0 kazandık. Bumaç sırasındaki en büyük olay Manuel Amaros’un kırmızı kart görüp üç maç boyunca cezalı duruma düşmesiydi. Belçika maçında onun yerine ben oyna- maya başladım. Savunmada üç kişiydik; ben, Maxime Bossis ve Patrick Battiston… Orta sahada Luis Fernandez, Jean Tigana, Michel Pla- tini, Alain Giresse ve Bernard Geng- hini’den oluşan bir beşli ve önde de Didier Six - Bernard Lacombe ikilisi… Bu kadroyla maçı 5-0 ka- zanmıştık. Yugoslavya’ya karşı oy- nadığımız maçta yine üçlü savun- manın solundaydım. 3-2 kazandık. Ancak Yugoslavya gerçekten çok yetenekli bir takımdı. Sonrasında ise yarı finallerde Marsilya’da Por- tekiz’e iki golümvar. O gün doğum günümdü. Benim için inanılmazdı. Oyunmuhteşem, atmosfer de mü- kemmeldi. Doğumgünümde iki gol atarak Portekiz’i yenmiş olmanın büyükmutluluğu vardı üzerimde. Maç sonrasında teknik direktörü- müz beni hep sol bekte tutmaya devam etti. Sonra finalde İspanya’ya karşı oynadık ve yendik onları… Ha- yatımın en inanılmaz zamanlarıydı. Toulouse’a geri döndüğümde artık her şey çok farklıydı. Havalimanına gittiğimde birçok insan benimle konuşmaya çalıştı. Taksiye bindim. Taksici benimle çok konuştu. Çok güzel anlar yaşadım. Benim en iyi zamanlarım olduğunu söyleyebili- rim. Şampiyonluğun dört anahtarı 1984’ten itibaren çok sayıda turnuva izlediniz. Dünya Kupası, Avrupa Şampiyonası gibi prestijli turnuvalarda bir takım olarak şampiyonluğa giden yol sizce hangi önemli virajlardan geçiyor? Mantalitenin çok önemi var. Takım ruhunun çok önemi var. Ve tabiî ki deneyim çok önemli. 1984’te bir deneyimimiz oldu. Başarılı da oldu. Bizim için ilk kez olan bir başarıydı. 1982’de Almanya ile Dünya Kupa- sı’nda yarı final oynamıştık ve onlar penaltılarla kazanmışlardı. 1984’te ise biz yendik. Ama 1986 yılında Brezilya’yı çeyrek finalde yenip yarı finalde yine Almanya’ya kaybettik. Ben kadroda değildim. Teknik direktör değişikliğinden dolayı takıma seçilmemiştim. Daha sonra- sında futbolcular için bu hayat deği- şiyor malum… Kriter olarak benim içinmantalite, takım ruhu, takım- daki oyuncuların kalitesi ve dene- yim çok önemli diyebilirim… Neredeyse doğduğunuz günden beri futbolun içindesiniz. Dünya futbolundaki değişimi en iyi göz- lemleyenlerden birisiniz. Sizce futbol zaman içerisinde hangi yöne evrildi? Futbolu geçmişten bugüne nasıl yorumlarsınız? Her şey artık çok farklı. Benim için önceki jenerasyon ve şimdiki jene- rasyon adına konuşmak çok zor olacak. Teknik olarak daha önceden çok daha iyiydi. Şimdiki oyuncular çok daha hızlı, çok daha güçlü, fiziksel olarak tamamen hazırlıklı- lar… Oyunun içerisinde çok fazla hız ve akış var. Bu çok büyük bir fark… En büyük fark bence bu… Montpellier’de futbol şehri kurduk Bir dönem teknik direktörlük yap- tınız. 2000-2004 yılları arasında Le Havre’ı, 2004-2007 yılları arasında EURO 1984’ün şampiyonu Fransa Millî Takımı. Soldan sağa ayaktakiler: Jean-François Domergue, Patrick Battiston, Maxime Bossis, Jean Tigana, Joel Bats, Luis Fernandez. Oturanlar: Alain Giresse, Michel Platini, Jean-Marc Ferreri, Dominique Rocheteau, Didier Six. Domergue, Fransa Millî Takımı formasıyla kaydettiği iki golü, EURO 1984’ün yarı finalinde Portekiz ağlarına yollamıştı... 46 47