TamSaha 188. Sayı / Temmuz 2020

madenlerde çalıştırıldı. Ardından da Moskova’nın 200 kilometre güne- yindeki Tula bölgesinde bir Gulag’da kütüphaneci olarak görev yaptı. 4 Şubat 1963’teyse kendisinin şartlı tahliyesine karar verildi. Gulagdan çıkıp Moskova’ya döndü- ğünde Streltsov henüz resmi olarak futbola yasaklı durumdaydı. Eski takımı Torpedo Moskova’nın bağlı bulunduğu ZIL otomobil fabrika- sında çalışmaya başla- mıştı ve bir yandan da fabrika takımıyla gayri resmi maçlar oynayarak futbola olan hevesini alıyordu. 1964 yılında Komünist Parti Genel Se- kreterliği’nin Hruşçev’den Leonid Brejnev’e geçmesi- nin ardındansa Streltsov için bir umut kapısı açılı- yordu. Yıldız ismin futbola dönmesi talebinde bulu- nan binlerce vatandaş, aralarında imza toplamış ve bunu bir mektupla Brejnev’e iletmişti. Bulun- duğu pozisyona, selefi Hruşçev’e muhalif olarak yükselen Brejnev de bu talebe kayıtsız kalmamış ve Hruşçev döneminde cezalandırılan Strelt- sov’un futbol yasağının kaldırılmasını onaylaya- rak selefiyle bir anlamda son bir kez daha zıtlaş- mıştı. Tabiî Brejnev’in Streltsov’u ivedilikle affet- mesi, Streltsov’un Hruşçev’e çok yakın bir isim olan Yekaterina Furtseva tarafından bir komploya kurban gittiği yönündeki komplo teorilerini kuvvetlendiren bir gelişme de olmuştu. Efsanevi geri dönüş Streltsov’un affın ardından ortaya koyduğu geri dönüş hikâyesiyse, adeta destanlara konu olacak cins- tendi. Talihsiz yıldız, 1965 sezonuyla birlikte yeniden Torpedo Moskova formasıyla sahalara dönüyordu. 21 yaşında bıraktığı yere, 28’inde geri dönebilmişti. Fakat öyle bir geri dönüştü ki bu, sanki hiç yedi yıllık koskoca bir ara verilmemiş gibiydi. Streltsov, sezon boyunca attığı 12 golle Torpedo’nun en golcü ismi oluyor ve takımının, Dinamo Kiev’in bir puan önünde şampiyonluğa ulaşmasında da başrol oynuyordu. Lâkin bumüthiş başlangıca karşın Streltsov’un 1966 Dünya Kupası’na götürülmesi de uygun görülme- mişti. SSCB’nin bu turnuvada elde edeceği dereceyse dünya dördün- cülüğü olacaktı. Kendisinin önün- deki millî takım engeliyse ancak bu turnuvadan sonra kalktı ve Strelt- sov, 16 Ekim 1966’da Türkiye’ye 2-0 kaybettikleri maçta yenidenmillî formaya kavuştu. Streltsov, 1967 ve 1968 yıllarında ülkesinde peş peşe yılın futbolcusu ödüllerini de kazanacaktı. Ayrıca 1968’de takımıyla bir Sovyet Kupası şampiyonluğu da yaşadı. Bu yıl ligde attığı 21 golse kariyerinde bir se- zonda ulaştığı en yüksek sayıydı. Buna rağmen 1968 Avrupa Şampi- yonası içinmillî takımkadrosuna alınmamasıysa kendisinin hâlâ sakıncalı piyade olmaktan kurtula- madığını gösterir nitelikteydi. Streltsov, kariyerindeki ikinci perdenin sonunaysa, 1970 yılında aşil tendonundan yaşadığı bir sakatlık neticesinde gele- cekti. Futbolculuğun ardın- dansa kendisi antrenörlük eğitimi alıp Torpedo Mosko- va’nın altyapısında görev yapacaktı. 1980’lerin sonunda gırtlak kanserine yakalanan Strelt- sov, 1990 yılında, 53 yaşını geride bıraktığı 21 Temmuz’u 22 Temmuz’a bağlayan gece son nefesini verdi. Gulaglar- dan dönüşünün ardından yaşadıkları hakkında nere- deyse hiç konuşmadığı için, bu dünyadan ayrılırken sırla- rını da beraberinde götür- müştü. Ölümünden yedi yıl sonra, 60. yaş gününde, Torpedo Moskova Kulübü, stadyumunun adını “Eduard Streltsov Stadı” olarak değiş- tirerek eski yıldızını onurlan- dıracaktı. 2006 yılındaysa IOC, futbol turnuvalarında sadece final maçlarında oy- nayan oyunculara değil, tüm kadroya madalya verilmesi kararını alıyor ve bunun geriye dönük de işletilmesi üzerine Streltsov’un ailesine de 1956 oyun- larına ait altınmadalyası takdim ediliyordu. Streltsov’un bir futbolcu olarak sahip olduğu benzersiz hayat hikâ- yesinin bir film senaryosuna dönüştürülmesi de kaçınılmazdı ve yönetmenliğini İliya Uçitel’in yap- tığı, Streltsov rolünüyse Aleksandr Petrov’un üstlendiği bir filmin çekimleri de yakın zaman içinde tamamlandı. Filmin Aralık 2020’de gösterime girmesi bekleniyor. 82