TamSaha 190. Sayı / Eylül 2020

nacaktı. O sezonun ertesindeyse İtalya Futbol Federasyonu tarafından Serie A ve Serie B’nin kurulması ka- rarlaştırılmıştı. Buna göre 1928-29 sezonunda ulusal şampiyona, 16’şar takımlı iki grup halinde oynanacak ve grup liderleri şampiyonu belirle- mek için finalde karşı karşıya gele- ceklerdi. Öte yandan bu grupları ilk dokuz içerisinde tamamlayan 18 ekip, ertesi sezon Serie A’da yer al- maya hak kazanırlarken, geri kalan 14 takım ise bölgesel turnuvalardan gelecek diğer dört takımla birlikte Serie B’yi oluşturacaklardı. Şampi- yonanın A grubunda oynayıp 14. sı- rada kalan Atalanta’nın adresi de haliyle Serie B olacaktı. Atalanta’nın Serie A’ya ilk yükseli- şiyse, 1936-37 sezonunda Serie B’yi ikinci sırada tamamlamasıyla ger- çekleşecekti. Ancakmavi-siyahlılar çıktıkları sezon küme düşecek ve bir bakıma kulübün gelecekteki 80 sene yaşayacakları hakkında bir ön gösterimde bulunacaktı. 1940’ta Serie A’ya geri dönen Atalanta, II. Dünya Savaşı nedeniyle verilen arayı saymazsak, 15 sezon üst üste bu se- viyede mücadele edecek ve bu ba- kımdan kulüp tarihinin en iyi serisini elde edecekti. 1948’de kazandıkları lig beşinciliğiyse, inanması güç belki ama Gasperini dönemi başlayana kadar gördükleri en iyi lig derecesi olacaktı. 1958’de bir kez daha küme düşenmavi-siyahlılar, 1958-59 se- zonunda Serie B’de şampiyon olarak yeniden en üst seviyeye dönecek- lerdi. Bu defa da kesintisiz 10 sezon Serie A’da yer alacaklardı. Lâkin 1969’da küme düşmelerinin ardın- dan 2010’lu yıllara kadar tammana- sıyla bir asansör takıma dönüşeceklerdi. Söz konusu peri- yotta 1969, 1973, 1979, 1987, 1994, 1998, 2003, 2005 ve 2010’da olmak üzere dokuz kez küme düşeceklerdi. Daha evvelden de iki kez düşmüş ol- dukları hesaba katılırsa, toplamda 11 defa düşmüş durumdalar ve bu alanda 13 vukuatı bulunan Bres- cia’nın ardından Serie A’dan en çok düşen takımolma niteliğine de sa- hipler. Yine de Atalanta bu düşüşle- rin ardından hep kısa sürede Serie A’ya çıkmasını da bilecekti. Serie B’de peş peşe dört sezondan fazla- sını hiç geçirmediler. Bir keresin- deyse, 1980-81 sezonunda Serie B’den de düşmüşlerdi fakat onun ar- dından da 1982’de Serie C’de, 1984’te de Serie B’de şampiyon olarak gene fazla zaman kaybetmeden en üst kademeye tırmanmayı bilmişlerdi. Tek büyük kupa zaferi 1963’teydi Atalanta’nın yakın zamana kadar tarihinin en büyük başarısıysa, 1962-63 sezonunda İtalya Kupası’nı kazanmasıydı. Finalde Torino ile karşı karşıya gelenmavi-siyahlılar, Angelo Domenghini’nin hat- trick’iyle rakiplerini 3-1 mağlup et- mişler ve günümüzde bile kulübün müzesindeki tekmajör kupa niteli- ğindeki bu kupayı kazanma başarı- sını göstermişlerdi. Maçın kahramanı Domenghini ise bir yıl sonra Inter’e transfer olup yeni takı- mında Şampiyon Kulüpler Kupası şampiyonluğu yaşayacağı gibi İtalya Millî Takımı’yla da Avrupa şampi- yonluğu görecekti. Mevzubahis kupa zaferinin ardın- dan Atalanta, tarihinde ilk kez Av- rupa kupalarına katılma hakkını da kazanıyor ve 1963-64 sezonunda İtalya’yı Kupa Galipleri Kupası’nda temsil ediyordu. Ne var ki bu pek de hoş bir tecrübe olmayacaktı. İlk turda Portekiz’den Sporting’e rakip olan Atalanta, güçlü rakibiyle kendi evinde oynadığı ilkmaçtan 2-0’lık galibiyetle ayrılmayı başarmıştı. Fakat Lizbon’daki rövanşta gülen taraf, 3-1’lik skorla Sporting ol- muştu. O tarihte henüz deplasman golü kuralı olmadığından, iki ekibin tarafsız sahada bir play-off oyna- ması gerekmiş, Barselona’daki bu maçtaysa Atalanta 1-0 öne geçme- sine rağmen 90 dakika 1-1’lik eşit- likle sonuçlanmış, uzatmalardaysa daha diri kalan Sporting iki gol daha bularak 3-1’lik galibiyete uzanmış ve tur atlayan taraf olmuştu. Atalan- ta’yı böylesine zorlanarak geçen Portekiz temsilcisi daha sonrasında kupayı da kazanan taraf olacaktı. Atalanta’nın bir daha Avrupa arena- sına çıkabilmesi içinse neredeyse çeyrek asır beklemesi gerekecekti. Mavi-siyahlılar 1986-87 sezonunda İtalya Kupası’nda finale kadar gel- mişlerdi. Fakat finalde Maradona’lı Napoli karşısında tutunamamışlar ve rakiplerine deplasmanda 3-0, iç sahada da 1-0 yenilerek kupayı kap- tırmışlardı. Buna rağmen Napoli o sezon Serie A’da da şampiyon oldu- ğundan dolayı Atalanta, Kupa Galip- leri Kupası’na gitmeye hak kazanmıştı. İşin ilginci mavi-siyahlı- lar o sezon Serie A’da sondan ikinci sırada kalmış ve küme düşmüştü. Bu da demek oluyordu ki Atalanta, Serie B’de yer aldığı bir sezonda Avrupa kupalarında mücadele edecekti. İkinci ligdeyken Avrupa’da yarı final gördü Bunun benzer örneklerine nadiren de olsa rastlanıyordu. Hatta ülke- mizde de Mersin İdman Yurdu 1983’te kupayı finalde kaybetmiş fakat Fenerbahçe o sezonu çifte ku- payla tamamladığı için Akdeniz ekibi Kupa Galipleri Kupası vizesi almıştı. Fakat bu gibi durumlarda düşen ta- kımlar genelde bir kadro erozyo- nuyla karşı karşıya kaldıklarından dolayı Avrupa’da pek bir varlık da gösteremiyorlardı. Atalanta açısın- dansa durum tam tersi olacaktı. Bergamo ekibi 1987-88 sezonunda Kupa Galipleri Kupası’na ilk turda Galler temsilcisi Merthyr Tydfil ile eşleşerek başlamış ve deplasman- daki ilkmaçta 2-1’lik şok bir yenilgi alsa da Bergamo’daki rövanşı 2-0 kazanarak turu geçmeyi bilmişti. İkinci turda Yunanistan’dan OFI’ye rakip olan Atalanta, dış sahadaki ilk maçı bu kez 1-0’lık skorla kaybedi- yor ama rövanşta yine 2-0 galip ge- lerek çeyrek finale yükseliyordu. Atalanta’nın çeyrek finaldeki raki- biyse 24 yıl önce kendisini bu kupa- nın dışına itmiş olan Sporting’di. Mavi-siyahlılar adeta intikamın soğuk yenen bir yemek olduğunu anımsatırcasına rakiplerini 2-0 ve 1-1’lik skorlarla devirecek, bu sayede de adlarını yarı finale yazdıracaktı. Yarı finalde Belçika’dan Mechelen ile eşleşen Atalanta, deplasmandaki maçın daha başlarında 1-0 yenik duruma düşse de Eli Ohana’dan gelen gole sadece bir dakika içinde Glenn Strömberg’le cevap vermiş ve önemli bir avantaj elde etmişti. Mavi-siyahlılar uzun süre de bu skorumuhafaza edecekti. Fakat bitime yedi dakika kala Piet den Boer’dan gelen gole engel olamıyor- lar ve sahadan 2-1’lik yenilgiyle ayrılıyorlardı. Her şeye rağmen bu skor bir deza- vantaj sayılmazdı. İç sahada alınacak 1-0’lık bir galibiyet, final için yeterli olacaktı. Atalanta, Bergamo’daki rövanşa da bumotivasyonla çıkmış, ilk yarının sonlarında da Oliviero Garlini’nin penaltıdan ağları hava- landırması neticesinde istediğini bulmuştu. Gelgelelimmaçın ikinci yarısı başladıktan 12 dakika sonra hayaller altüst olacak ve Graeme Rutjes’in attığı golle skor 1-1’e gele- cekti. En azındanmaçı uzatmalara taşıyabilmesi için bir gol daha bul- ması gereken Atalanta risk alınca da 80. dakikada Mechelen, Marc Em- mers’le bir gol daha bulacak ve bu maçı da 2-1 kazanarak finale kalan taraf olacaktı. Belçika temsilcisi fi- nalde de büyük bir sürprize imza atarak Ajax’ı 1-0mağlup edecekti. Böylece Atalanta, katıldığı ikinci Kupa Galipleri Kupası’nda da şampi- yona elenmiş oluyordu. Bunun yanı sıra bir de ilginç rekor kırmışlardı, o da Avrupa Kupalarında en çok ilerleyen alt lig takımı olmalarıydı. Gasperini öncesi son Avrupa macerası 1991’de 1988’de Serie A’ya da tekrar yükse- len Atalanta, 1988-89 sezonundaysa tarihinin o ana kadarki en iyi ikinci derecesini elde ederek ligi altıncı sı- rada tamamlıyordu. Bu sayede de ilk kez İtalya’yı UEFA Kupası’nda temsil etme hakkını kazanmışlardı. Ancak ilk deneyimleri yine hüsranla neti- celenecekti. Zira henüz ilk turda Spartak Moskova’ya 0-0 ve 2-0’lık skorlarla eleniyorlardı. Yine de o sezon Serie A’yı yedinci olarak biti- ren Atalanta, 1990-91 sezonu için UEFA Kupası’nda bir şans daha elde edecekti. Söz konusu sezonda ve kupada Ata- lanta’nın ilk turdaki rakibi Dinamo Zagreb olurken, mavi-siyahlılar zor da olsa 0-0 ve 1-1’lik skorlarla adla- rını bir üst tura yazdırıyorlardı. Ata- Atalanta, tek İtalya Kupası’nı 1962-63 sezonunda kazanmıştı Atalanta, 2. Lig’e düştüğü sezon Kupa Galipleri Kupası’nda yarı final oynamıştı... 62 63