TamSaha 193. Sayı / Aralık 2020

formasıyla biraz bocaladığı bir sezon geçirecekti. Ligde dokuz gol atmış, buna rağmen takımının en golcü ismi de olmuş, lâkin Juven- tus’un sezonu üçüncü sırada bitir- mesinin de önüne geçememişti. Sezonun tesellisiyse İtalya Kupa- sı’nın kazanılmasıydı. Böylece Bettega’nın kariyerindeki eksik parçalardan biri daha tamamlanmış oluyordu. 1979-80 sezonundaysa çok daha iyi bir Bettega vardı ve tecrübeli oyuncu takımının sezon boyunca attığı 42 golden 16’sına imzasını koyarken, kariyerinde ilk kez Serie A’da gol krallığına uzanmayı da başarmıştı. Fakat Juventus, golcü oyuncusunun bu formuna rağmen ligi Inter’in üç puan gerisinde ikinci sırada bitirmekten kurtulamamıştı. 1980 yazındaysa İtalyan futbol kamuoyunun apayrı bir heyecanla beklediği 1980 Avrupa Şampiyonası oynanacaktı. Heyecanlılardı zira turnuvaya ev sahipliği yapacak- lardı. Ne var ki büyük beklentilerle girilen bu işin sonunda İtalyanların heveslerinin kursaklarında kaldığı görülecekti. İlk turda İngiltere, İspanya ve Belçika ile aynı gruba düşen İtalya, ilkmaçında İspanya ile golsüz berabere kalıyor, ardından İngiltere’yi güç de olsa 1-0 yeni- yordu. GelgelelimBelçika da İngilte- re’den bir ve İspanya’dan da iki puan almıştı. Averajı da İtalya ile aynıydı fakat daha fazla gol atmıştı. Dolayısıyla İtalya’nın grup lideri olup finale kalabilmesi için son maçında Belçika’yı yenmesi gereki- yordu. Ancak söz konusumaç da 0-0 sona erdi ve böylece finale kalan taraf Belçika olurken İtalya, iki yıl evvelki Dünya Kupası’nda olduğu gibi yine üçüncülükmaçına çıkmak zorunda kaldı. Onda da Çekoslovakya’ya 1-1 bitenmaç so- nunda penaltılarla teslimoldular ve bir kez daha kürsüye çıkamadılar. Dört maçta da ilk on birde sahaya çıkmasına karşın gol sevinci yaşa- yamayan Bettega için de kuşkusuz bu turnuva, kariyerinin en büyük hayal kırıklıklarından biri olmuştu. Diz sakatlığıyla kaçan dünya şampiyonluğu Bundan sonraki iki sezonsa Bet- tega, Juventus ile iki kez daha Serie A’da şampiyonluğa ulaşacak ve bu alandaki madalya sayısını yediye çıkartacaktı. Kariyerinin son yılla- rında eskisi kadar sık santrfor mevkiinde görevlendirilmediğinin de altını çizmek lâzım. Gitgide çok yönlü bir oyuncuya evrilen tecrü- beli ismin, zaman zaman kanat- larda, zaman zaman ofansif orta sah olarak, zaman zaman da ikinci forvet gibi görev yaptığı da olu- yordu. Gol sayısı da bu yüzden biraz azalmıştı. Ancak asıl büyük talih- sizliğiyse, 1981-82 sezonunun baş- larında dizinden ciddi bir sakatlık geçirerek yaşayacaktı. 4 Kasım’da oynanan Şampiyon Kulüpler Kupası ikinci tur rövanş maçında Ander- lecht kalecisi Jacky Munaron ile çarpışan Bettega aylarca sahalar- dan uzak kalacak, bu yüzden 1982 Dünya Kupası’nda millî takım kadrosunda da yer alamayacaktı. Omillî takımın dünya şampiyonlu- ğunu da kazandığı düşünülürse Bettega’nın bir sakatlıkla kariyeri- nin aslında ne denli örselendiği daha da net anlaşılabilir. Bettega, sakatlıktan döndükten sonra 1982-83 sezonunda son kez Juventus formasını giyiyordu. Sezona Michel Platini ve Zbigniew Boniek gibi iddialı transferlerle giren ve her kulvarda şampiyonluk hedefleyen Juventus ise sezon sonunda büyük hayal kırıklığı yaşayacaktı zira ligde Roma’nın ge- risinde ikinci sırada kalırlarken yıl- lardır hayalini kurdukları Şampiyon Kulüpler Kupası’nı da finalde Ham- burg’a tek golle kaybetmişlerdi. Artık eski gücünde olmadığını dü- şünen Bettega ise sezon bitiminde 13 yıldır formasını giydiği takımın- dan ayrılıyor ve kariyerinin son kısmını geçirmek üzere Kanada’nın Toronto Blizzard ekibine gidiyordu. Bettega, burada da yaklaşık bir buçuk yıl oynamasının ardından futbolu bırakacaktı. Futbolculuğun ardından 1994-2006 yılları arasında Juventus kulübünde başkan yar- dımcılığı görevinde de bulunan Bettega, 2009’da kısa süreliğine yine bu görevi yürüttü. Daha sonra- sındaysa futbol yazarlığı ve yorum- culuğuna yönelmeyi tercih etti. İtalya Millî Takımı’nın EURO 80 kadrosu. Soldan sağa ayaktakiler: Franco Causio, Dino Zoff, Fulvio Collovati, Gaetano Scirea, Roberto Bettega, Claudio Gentile. Oturanlar: Francesco Graziani, Antonio Gabrini, Gabriele Oriali, Giancalo Antognoni, Marco Tardelli. 106