TamSaha 193. Sayı / Aralık 2020

çocuk gibi mahalle arasında oyna- yarak başladı. İki taşla kale yapar, saatlerce futbol oynardık. Aileniz futbolla ilgili miydi? AbimFerruh Turhan da eski bir profesyonel futbolcudur. Hatta benden daha iyi bir oyuncuydu ama o akademik eğitime yöneldi. Öğret- men Okulu’na gitti. Ankara’da Dil Tarih Coğrafya Fakültesi’ni bitirdi. Futbolculuğu hep yan iş, hobi gibi gördü. O zamanlar Ankara’da Toprakspor vardı. Orada oynadı. Eğitimini bitirdikten sonra da Kü- tahyaspor’da profesyonel hayatına devam etti. Aynı zamanda öğret- menlik de yaptı. Kütahyaspor o zaman çok iyi bir takımdı. Lise sonrası seramik fabrikası Sizin ilk kulüp deneyiminiz nasıl oldu? Meslek lisesini bitirdikten sonra işçi olarak Bozüyük Seramik-Fayans Fabrikası’na girdim. O dönemlerde ağabeyim İnegöl Demirspor’da oynuyordu. Onun vasıtasıyla abi-kardeş aynı takımda oynamaya başladık. İnegöl Demirspor amatör bir takımdı. İlk lisansımPazarye- ri’nde Gençlikspor’da çıkmıştı. Ama yatılı okuduğum için orada oynama şansım olmamıştı. O nedenle İnegöl Demirspor, formasını giydiğim ilk kulüp oldu. Aynı dönemlerde hafta sonları Bursa Amatör Ligi’nde o ynuyordum. Hatta o sene 18 golle Bursa Amatör’de gol kralı oldum. Gol krallığı size bir şey kattı mı? Elbette… İlgi çekmeye başladım. Teklif aldım. Ama futbolla ilgili ha- yaller kurmuyordum. Zaten bazen hayalleriniz değil, hayat sizi bir yerlere sürüklüyor. Benimki de öyle oldu. Benim aklımfikrim fabrikada çalışmaktaydı. Sonra daha iyi şart- ları olan Eskişehir Demirspor’un seçmelerine katıldım. Tek amacım fabrikaya girebilmekti. Eskişehir Demirspor’un aynı zamanda 2. Lig’de ekibi vardı. Beni beğendiler seçmelerde. Ben de “Fabrikaya alır- sanız gelirim” dedim. Kabul ettiler. Amatör olarak başlayacaktım oraya ama o sene transfer yönetmeliği değişti. Bir amatör takımdan profesyonel takıma amatör olarak imza atmak yasaklandı. 18 yaşın- daydımve Eskişehir Demirspor’a profesyonel olarak imza atmak zorundaydım. Babamınmuvafakat- namesiyle profesyonel oldum. Fabrikaya girdim ama çalışmıyor- dum. Sabahları malzemecimiz rahmetli Bayram abi, sabah giriş, akşamda çıkış için kartları basardı. O sezonda 18 gol attım. O zaman 3. Lig yoktu ve 2. Lig’de çok değerli takımlar vardı. Diyarbakırspor, Sarıyer, Kocaelispor, Kayserispor, Malatyaspor, Antalyaspor, Gençler- birliği, Konyaspor… Hepsi o ligdeydi. 1. Lig görmüş çok değerli takımlar vardı. 1. Lig yolunuz nasıl açıldı? Eskişehir Demirspor’da 18 gol atınca teklifler gelmeye başladı. Sanırımo dönem için Eskişehir Demirspor için rekor bedelle Adana Demirspor’a transfer oldum. Benim için 450 bin lira ödendi. O zamanlar bu büyük paraydı. 1. Lig’e adım atınca profesyonel hayatımda tam anlamıyla başlamış oldu. Çocukken Eskişehirspor’u tutardım Biraz daha geriye gidelim… Çocuk- luğunuzda hangi takımı tutardınız? Komşu il olması nedeniyle çocuklu- ğumda ağabeyimle Eskişehir- 1979-1980 sezonunda ligi beşinci sırada bitiren Rizespor kadrosu. Soldan sağa ayaktakiler: Bahattin Demircan, Sinan Turhan, Hüsnü Kürkçü, Faruk Karakurum, Zafer Dinçer, MuharremGürbüz. Oturanlar: Arif Kocabıyık, Hüseyin Hemşinlioğlu, Yaşar Elmas, Kahraman Kartaloğlu, Osman Denizci. spor’unmaçlarına giderdik. Orta- okul çağlarımdı. Akşam 17.30’daki maç için saat 11.00’de stada girerdik. O zaman ilgi çok, stat daha ufak. Geç kalmak olmazdı. Amigo Orhan diye efsane bir amigo vardı. Etki- lenmemekmümkün değil. Tüylerim diken diken olurdu tribünde. Statta orta sahaya iner, yere yatar, kalktığı zaman statta bir tane oturan kalmazdı. Es Es çektirirdi. Ben de o zaman çocukları toplar, “Es-es- es, ki-ki-ki” diye tempo tutturur- dum… Eskişehirsporluydumyani. Peki ya Galatasaray?.. Orası çok enteresan… Uzun bir hikâye; anlatayım. Ordu Millî Ta- kımı’ndayımo zaman. 80 darbesin- den sonra. Sene 1981. Ankara’da toplanmışız. AMillî Takımgibi kad- romuz var. Kaleciler Şenol Güneş ile Yaşar Duran. Sağ bek Turgay Se- mercioğlu, sol bek Zonguldaksporlu Hüseyin Çetinkaya, stoperde Bur- sasporlu Sedat Özden ile Ankara- gücü’nden Cüneyt Memişoğlu var. Necdet Ergün, Ayhan Akbin, Raşit Çetiner, Güngör Şahinkaya… Hepsi orada. Katar’da ordular arası şampi- yona vardı. Askerlik çağına gelenler toplanarak iddialı bir takımkurul- muştu. Antrenmanları Ankara’da yapıyoruz. Bütün hafta içi oradayız. Hafta sonu da Rizespor’da oynuyo- rumo zaman. Maçlara gidip, tekrar Ankara’ya dönüyorum. Hayatımda iki kez küme düşme şanssızlığı yaşadım. Biri o sezon oldu. Rizespor küme düşünce Fenerbahçe Osman Denizci, Arif Kocabıyık, Zafer Dinçer ve benimle anlaştı. Hiç unutmuyo- rum, günlerden Cuma. Ertesi gün sabah 05.30’da Ankara’dan İstan- bul’a geçeceğiz; İstanbul üzerinden de Katar’a uçacağız. O gün benim hemRizespor’dan hemde Adana 29 Haziran 1977 tarihinde özel maçta deplasmanda Çin Halk Cumhuriyeti ile karşılaşan Ümit Millî Takımkadrosu. Soldan sağa ayaktakiler: Samet Aybaba, Necati Öksüz, MuharremGürbüz, Bahattin Demircan, Raşit Çetiner, Zafer Dinçer. Oturanlar: Sinan Turhan, Serdar Bali, Şevket Kesler, Akif Başaran, Kemal Dikmen. 110 111