TamSaha 207. Sayı / Şubat 2022

ya ş ıtlarımla oynadı ğ ımda bana daha kolay geliyordu. Maçlarım güzel geçiyordu. 2015-2016 sezo- nunda A takımla maçlara çıkmaya ba ş ladım. İ lk sahaya çıktı ğ ımda çok heyecanlıydım. Her maçta hoca beni bir ş ekilde oyuna sokuyorsa benimbu fırsatı çok iyi de ğ erlendir- memgerekti. Ya asist yapmalı ya da gol atmalıydım. Ş ov yapmalıydım. Hoca beni alıyorsa benden bir ş ey- ler bekliyor demekti. Kendimi hep böyle motive ettim. Zaten ya asist yaptımya da gol attım. Hocamda çokmutlu oluyordu. Ben gol atınca a ğ lıyordu. Takımın en küçük oyun- cusu olarak gol atmamMutlu Can Zavotçu Hocamı çokmutlu edi- yordu. Bu ş ekilde devam ettik ve ben de pi ş meye ba ş ladım. Yedekten girip ilk 11’e yükselmi ş tim. 2018-2019 sezonunda ş ampiyonu olduk. Hollanda’ya gittik. İ lk defa Ş ampiyonlar Ligi tecrübesi ya ş aya- ca ğ ım. Hocambeni o zamanlar yine yedekte tutuyordu. Oyunun tem- posu dü ş ünce beni soktu ğ u zaman patlayıcı güç olarak daha etkili ola- bilece ğ imi dü ş ünüyordu. Twente’ye kar ş ı 75’inci dakikada oyuna girdim. 88’inci dakikada 2-1 gerideydik. Sa ğ kanatta yüzde 100 ko ş uyla son iki dakika kala gol attım. O zamanın Ş ampiyonlar Ligi’nde gol atan en genç oyuncusu olmu ş tum. Ş u an geçilmi ş olabilirim tabiî. O zamanlar 17 ya ş ındaydım. Çok güzel bir anıydı benim için. Herkes üstüme atladı. Maç 2-2 bitti. Grup eleme maçıydı. Bizim için çok önemliydi. Hocama sarıldı ğ ımda a ğ lamı ş tı yine… Hatta foto ğ rafımız da var. Ben böyle böyle özgüven kazandım. Aynı zamanda U15 Millî Takımı’na seçildim. O kadar güzel anlatıyorsun ki, soru sormama gerek kalmadı. Te ş ekkür ederim (gülüyor). U15 Millî Takımı’na seçilmi ş tim. Seçmeler- den önce futbol köyleri oluyordu. O zamanlar BegümÜresin Hocam düzenliyordu bu köyleri. 200 çocuk oluyordu. 200’den 50’ye, sonra 25’e dü ş üyordu. Sonra da kadroya giriyordun. O seçmelerin hepsini atladım. U15 Millî Takımı ile ilk Moldova’ya gitmi ş tim. 8-0 kazan- mı ş tık, güzel bir galibiyetti. Daha sonra ya ş ım ilerledikçe Be ş ikta ş ’ta oynamaya devam ettim. U17’ye yükseldim. Takımkaptanıydım. Çok güzeldi benim için. Ece Tekmen’le birlikte kaptandık. Çok önceden beri tanıyorumkendisini. U19’a yükseldim. Ama son dönempande- miye denk geldi. Bu yüzden bir yıl oynayabildim. Geçen yıl Necla Güngör Kıragası Hocambeni AMillî Takım’a davet etti ve hayalim gerçek oldu. Ortaokulda Samet Hocambeni, “Millî Takım oyuncusu olursan üniversitede kolaylık sa ğ lanacak. Önün her zaman açık olacak” diye motive ediyordu. Aileme de söylüyordu. “Kızınız çok iyi yerlere gelecek. Millî sporcu olunca önü açılacak, ataması kolay olacak” diyordu. Hocan aslında her ş eyi bilmi ş … Evet, Samet Hocam önüme haritayı koydu, “Bu yol senin yolun. Gitmek istersen git” dedi. Ben de çok he- vesliydim tabiî. O zamanlar hayalim AMillî Takım’da oynayabilmekti. AMillî Takım’a geldi ğ imde çok he- yecanlıydım. Necla Hocamı U17’den beri tanıyorum. Oyun stilimi bildi ğ i için AMillî Takım’da da biraz rahat- tım. Heyecanımyatı ş ıyordu. İ lk id- bran ş larında vardım. Atletizmyap- tım. Uzunmesafe ko ş ularında açık farkla birinci çıkıyordum. Sonra basketbol oynattı hocambeni… Çünkü boyumun uzamasını istiyordu. Ben çok sevmiyordum basketbolu… Bunu da söylüyordum. Samet Hocam, “Hayır, sen bir sporcusun ve geli ş me ça ğ ındasın. Basketbol da oynamalısın” demi ş ti bana. Samet Hocanı gönülden tebrik ediyorum. Çok bilinçli bir ö ğ retme- nimizmi ş . Daha sonra okullar arası futsal maçlarımız oldu. İ lk önce Sultanga- zi’de ilçe birincisi, daha sonra da İ stanbul Birincisi olduk ve Türkiye Ş ampiyonası’na katıldık. Farklı illere gitmeye ba ş ladık. Ailemden yeni yeni ayrı kalmaya ba ş lamı ş - tım. Aile özlemimoluyordu. O zaman çok küçüktüm. Çok duygusaldım. Ama hocamda bana baba gibi davrandı ve onu o ş ekilde görüp benimsedim. Onun yanında kendimi yalnız hissetmedim. Tür- kiye Ş ampiyonası’na katıldık. Tur atladık. İ stanbul Sultangazi Mevlana Ortaokulu’ydu okulum… Son 8 takım arasına kaldık. Ece Tekmen’le yarı finalde kar ş ıla ş tık. Onlar da çok iyiydi. Hepsi kulüpte oynayan kızlardı. O finallerde Ece ile sava ş tık resmen. Kar ş ı takımda o çok iyiydi, bizim takımda da ben… Kazanan finale çıkıyordu. Omaçı benim attı ğ ımgolle 1-0 kazandık. Finalde de kazanarak futsalda Tür- kiye Ş ampiyonu olduk. Okullar arası oynadı ğ ımda Be ş ikta ş ve Galatasa- ray yeni takımkuruyordu. Hocalar izlemeye gelmi ş ti. Benimgöze çarptı ğ ımı söylediler. O zamanlar Galatasaray’ı tercih ettimve bir yıl lisanssız oynadım. Sadece idmana çıktım. 50 kızı ça ğ ırmı ş lar seçme- lere. Kazanan olursa altyapıya girecek. Seçildimve 1 yıl boyunca idmanlara gittim ama lisansımız çıkmadı. Daha sonra Galatasaray, kadın futbol takımını kapattı. Be ş ikta ş ise beni ça ğ ırmayı sürdü- rüyordu. Lisansımolmadı ğ ı için ge- çi ş im çok kolay oldu. 2013-2014’te Be ş ikta ş ’ta ilk lisansım çıktı. Minik takım, yıldız takım, genç takım kategorilerinde oynadım. A takımla idmanlara çıkıyor, sonra kendi takı- mıma dönüyordum. Minik takımda finallere kalıyorduk. A takımla id- mana çıktı ğ ımda seviye benim için biraz daha yüksekti. Daha sonra Galatasaray, kadın futbol takımını kapatınca Be ş ikta ş ’a geçtim. 2015-2016 sezonunda A takımla maçlara çıkmaya ba ş ladım. Hoca beni oynatıyorsa ya asist yapmalı ya da gol atmalıydım. Takımın en küçük oyuncusu olarak gol attı ğ ımda Mutlu Can Zavotçu Hocam a ğ lıyordu. “ Sultangazi Mevlana Ortaokulu’yla futsalda Türkiye ş ampiyonu olduk. Yarı finalde Ece Tekmen’le kar ş ıla ş mı ş ve resmen sava ş mı ş tık. Be ş ikta ş ve Galatasaray yeni takımkuruyordu. Galatasaray’ı tercih ettimve bir yıl lisanssız oynadım. “ 67 66 Beden e ğ itimi ö ğ retmenimiz Samet Koç, beni futbola te ş vik eden ilk ki ş iydi. Ortaokulda tüm spor bran ş larında vardım. Atletizmyaptım. Uzunmesafe ko ş ularında açık farkla birinci çıkıyordum. Sonra basketbol oynattı hocambeni… Çünkü boyumun uzamasını istiyordu. “