TamSaha 208. Sayı / Mart 2022

Babamda beni ajansa götürdü. Ama ajans bizden kayıt için yüksek miktarda para istedi ve bu yüzden modellik yapamadım. İ çimdeki futbol a ş kı ise devam ediyordu. Ortaokulda futbolda ba ş arılı olunca babam iyice destekçimoldu. Cengiz Topel Ortaokulu’nda kız takımı var mıydı? Evet vardı. Okulumuzda çok yete- nekli futbolcular vardı. Beden e ğ i- timi ö ğ retmenimiz Hülya Hocamda bir kız futbol takımı kurdu ve okul maçlarına katıldık. O dönemde ile- ride oynayan bir oyuncuydum ama hiperaktif bir çocuktum. Kalede iki-üç topa atlayınca Hülya Hocam, “Esamiyi de ğ i ş tiriyoruz. Ezgi seni kaleci yapıyorum” dedi. O dönemde kalecilik yeteneklerinin farkında mıydın? Hayır de ğ ildim. Ben sola ğ ım. Sol ayaklılar her zaman herkes ta- rafından özel görülür biliyorsu- nuz. Benimoyunumbu yüzden her zaman iyi ol- mu ş tur. Bazı maçlarda oyuncu olarak oynadım. Çok da gol attım. Sonra bir i ş adamı bizi izlemi ş . “Burada yetenekli sporcular var. Kaleciyi de çok be ğ endim. Takımkurmak istiyorum” demi ş . Buca’da Ş irinyerspor’u kurdu ve biz de aylık 20 lira kar ş ılı ğ ında orada futbol oynamaya ba ş ladık. Sonra Ş irinyer’deki kız takımını kapat- mak istediklerini söylediler. Ben de İ zmirspor’a geçtim. Onlar da kulübü kapatınca kulüpsüz kaldım. O ta- kımdaki arkada ş larımla çok büyük bir dostlu ğ umuz ba ş ladı. Dı ş arıda sürekli görü ş üyorduk. Aramızda bir kulüp kurmak istedik. Adımızı Yıl- dızspor koyduk. Üstümüzü sarı, altımızı lacivert forma yaptırdık. Parasını kendimiz ödedik. Bu arada ilk kramponumu pazardan aldım. Arkada ş larımla toplanıp halı sa- haya idman yapmaya gidiyorduk. Ş irinyer’deki hocamız Erdinç Güze- lay da bizi bırakmadı. Buca’da halı sahada bize antrenman yaptırı- yordu. Bizi duyanmedya gelip çekimyaptı. Bize özel video hazırla- dılar. O videdo “ İ leride millî oyuncu olmak istiyorum” demi ş tim. Sonra bir de toprak saha vardı. O sahada büyükba ş , küçükba ş hayvanlar, atlar gezinip otluyordu. Biz sabah erkenden gidiyor ve hayvan dı ş kı- larını temizliyorduk. Sonra bu top- rak sahada antrenman yapıyorduk. Gazetedeki haberlerimizi okuyan Bucaspor kulübünden bizi takım hâlinde ça ğ ırdılar ve “Kadın takımı kurmak istiyoruz. Gelin ilk lisanslı oyuncularımız da siz olun” dediler. Bucaspor’da oynamaya ba ş ladık. Lisansım çıktı. O zaman sadece yol parası, kontör parası alıyorduk. İ m- kânlar çok kısıtlıydı. Yıldızlarda hep ş ampiyonluk ya ş ıyorduk. Bucaspor efsanesini kadın futbolunda herkes bilir. 1. Lig’den ba ş ladık o dönem. Finallerde hep Gazi Üniversitesi ile kar ş ıla ş ıyorduk. O takımdan bugün futbolcu olan var mı? Yokmaalesef. Bir de o dönemde hâlâ kaleci de ğ il oyuncu olmak isti- yordum. İ dmanlarda kaleye geçmi- yordum. Ama beni hep kaleye koyuyorlardı. İ stanbul’da maça gel- dik, bir gol yedim ama o da penaltı- dan. Maçtan sonra Metin Akçevre Ho- camı gördüm. Beni yanına ça ğ ırdı ve “Fizi ğ ini çok be ğ endim. Seni e ğ itebilir, geli ş tirebilirim. Seni U17 Millî Takı- mı’na ça ğ ırıyorum” dedi. Necla Güngör Kıragası Hocam o dönemde de vardı. Kendisiyle U17’den beridir çalı ş ıyorum. Bu çok iyiymi ş . Süreç nasıl geli ş ti? Gürçe ş me Lisesi ile maçlara gitmi ş ve ikinci olmu ş tuk. Ş ampiyon olan takımbenimkaydımı aldı. Okul mü- dürü beni ça ğ ırıp, “Seni çok be ğ en- dik. Güney Amerika’ya Dünya Ş ampiyonası’na götürmek istiyo- ruz” dedi. Ben de, “Gelirim” dedim. Okul kaydımı aldırdım. 2007 yılıydı… Ş ili’ye gittik. Brezilya’dan bir okulu yendik. Sonra birçok takımı daha yendik. Almanya ile Çin takımlarına yenildik ve Finlandiya takımıyla üçüncülükmaçına çıktık. Maçta öne geçtik. Bitime bir dakika kala gol yedimve 90 dakika 1-1 bitti. İ lk profesyonel kramponumu okul müdürüm almı ş tı. Yanıma gelip, “O kramponların hakkını ver” dedi. Ben de, “Merak etmeyin” kar ş ılı ğ ını verdim. Bu krampon benim için çok de ğ erlidir. Hâlâ saklıyorum. İ leride evimde sergilemek istiyorum. İ lk penaltıyı yedim. Arkasından üç penaltı kurtardım. Üçüncü penaltıyı kurtardıktan sonra baktımherkes üzerime ko ş uyor. Ne oldu ğ unu o an anlamadım ama Kaya Bayazıto ğ lu Lisesi ile dünya üçüncüsü olmu ş uz. Çok sevindik tabiî. Sonrasında futbola Bucaspor’da devam ettin. Süreç nasıl ilerledi? Bucaspor’da oynarken Millî Takım’a ça ğ ırıldım. Dört arkada ş U17 kam- pına geldik ve idmanlarda kendimi geli ş tirmeye ba ş ladım. Burada ka- leci olmaya kesin karar verdim. Millî Takım’da çok detaylı bir çalı ş ma gördüm. Bucaspor’da Seyit Mehmet Özkan ayrıldıktan sonra yeni yöne- timkadın futbolunu istemedi ğ ini söyledi. Ayaklarına gittik ama bizi dinlemediler. 2009 yılında Lülebur- gaz Düvenciler Lisesi takımına transfer oldumve iki sezon oyna- dım. Bu esnada babam, “Üniversi- teyi kazanamazsan seni ş ehir dı ş ına gönderemem” dedi. Ben de çok çalı ş ıpmillîlik puanıyla Kocaeli Üniversitesi’ne girdim. Babam, “ Ş imdi transfer olabilirsin” dedi. Kocaeli’de KYK Yurdu’nda kalıp her hafta maçlar için Lüleburgaz’a git- tim. Kendi kendime idman yapıyor, maça Lüleburgaz’a gidiyordum. O sene takımı 1. Lig’e çıkardık ve er- tesi sezon da ligi ikinci bitirdik. Ata- ş ehir Belediyesi’nden teklif gelince kabul ettim. Bu sefer Kocaeli’den İ stanbul’a gidip gelmeye ba ş ladım. O zamanlar hep ş ampiyon oluyor- “ Babambeni önce bir mankenlik ajansına götürdü. Ama ajans kayıt için yüksekmiktarda para isteyince modellik yapamadım. İ çimdeki futbol a ş kı ise devam ediyordu. Ortaokulda futbolda ba ş arılı olunca babam iyice destekçim oldu. “ Kaya Bayazıto ğ lu Lisesi ile Ş ili’de Dünya Ş ampiyo- nası’na gittik. Finlandiya temsilcisi ile oynadı ğ ımız üçüncülükmaçı 1-1 bitti. Seri penaltılarda üç penaltı kurtardım. Üçüncü penaltıyı kurtardıktan sonra baktımherkes üzerime ko ş uyor. Ne oldu ğ unu o an anlamadım ama dünya üçüncüsü olmu ş uz. 108 109