Türkiye - Sırbistan Maç Kitabı

32 33 ordusunda görev yapan Albay Draza Mihailoviç önderliğindeki Çetnikler olarak bilinen Sırp çeteler ile Josip Broz Tito yönetimindeki Yugoslavya Komünist Partisi silahlı direniş gösterdi. Kendilerine Partizan adını veren Tito yanlıları, Sovyetler Birliği’nin desteğiyle Ekim 1944’te Belgrad’ı ele geçirdi. Çetnikleri de yenerek Yugoslavya’ya hâkim olan Partizanlar, 2 Aralık 1945’te Demokratik Yugoslavya Federasyonu’nun kurulduğunu ilân etti. 1946 yılında ülkenin adı Yugoslavya Federal Halk Cumhuriyeti, 1963’de Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti olarak değiştirildi. Tito’nun önderliğindeki Yugoslavya, Soğuk Savaş yıllarında diğer Doğu Bloku ülkelerine göre Sovyetler Birliği’nden daha bağımsız bir siyaset izledi. Ne Doğu ne de Batı blokuna dâhil olan, her iki tarafla da dengeli ilişkiler sürdürmeyi amaçlayan devletlerin oluşturduğu Bağlantısızlar Hareketi’nin öncü ülkeleri arasında Yugoslavya da yer alıyordu. 1990’ların başında Doğu Bloku’nda başlayan çözülme Yugoslavya’yı da etkiledi. 1992 yılında Slovenya, Hırvatistan, Makedonya Cumhuriyeti ve Bosna-Hersek Yugoslavya’dan ayrılarak bağımsızlıklarını ilân etti. Aynı yıl Sırbistan, Voyvodina, Kosova ve Karadağ özerk bölgeleriyle birlikte, Yugoslavya Federal Cumhuriyeti adında bir ülke haline geldi. Bu devletin liderliğini üstlenen Slobodan Miloseviç, Bosna-Hersek’in bağımsızlığını engellemek için bu ülkedeki Sırp nüfusundan da yararlanarak savaş başlattı. Uluslararası toplumun büyük kayıtsızlık içinde kaldığı savaş, üç buçuk yıl sürdükten sonra 1995 yılında Dayton Barış Antlaşması’nın imzalanmasıyla sona erdi. Miloseviç, Sırplar tarafından işlenen soykırım suçlarından sorumlu tutularak, 1999 yılında Hollanda’nın Lahey kentindeki Uluslararası Ceza Mahkemesi’ne görevi başındayken teslim edilen ilk devlet başkanı oldu. 2001’de Yugoslavya adı tarihe karışırken, son olarak 4 Şubat 2003’te ülkenin resmi ismi Sırbistan-Karadağ haline geldi. 21 Mayıs 2006 tarihinde yapılan referandumla Karadağ, 17 Şubat 2008 tarihinde de Arnavutların çoğunlukta olduğu Kosova bölgesi bağımsızlığını ilân ederek Sırbistan’dan ayrıldı. Ülkenin demokratik değişiminde büyük katkıyı dönemin Demokrat Parti (DS) Başkanı Zoran Cinçiç sağladı. Miloseviç rejiminin devrilmesinde önemli rol oynayan Cinciç, Sırbistan siyasetinde yeni dönemin ilk başbakanı olmuştu. 12 Mart 2003’te suikast sonucu öldürülen Cinçiç, Avrupa Birliği (AB) yanlısı bir siyasetçiydi. Birleşmiş Milletler (BM), Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı (AGİT) gibi uluslararası örgütlere üye olan Sırbistan, Avrupa Birliği ile Nisan 2008’de İstikrar ve Ortaklık Anlaşması imzaladı. 22 Aralık 2009 tarihinde tam üyelik başvurusunda bulunan Belgrad, Mart 2012’de düzenlenen AB Devlet ve Hükümet Başkanları Zirvesinde aday ülke statüsü kazandı. Ekonomi Orta büyüklükte bir ekonomiye sahip olan Sırbistan, gelişmekte olan ülke statüsündedir. Ülke ekonomisi, 1990’lardaki savaşlar neticesinde karşılaştığı ambargolar ve yaptırımlar nedeniyle ciddi sorunlar yaşamış, Orta ve Doğu Avrupa’daki birçok ülkenin aksine, serbest piyasa reformlarına ancak 2000’li yıllarda başlayabilmiştir. Ayrıca NATO bombardımanının sanayi ve altyapıya verdiği hasar ekonominin yapısal problemlerini derinleştirmiştir. Ülkede üretimin yüzde 23.5’ini sanayi, yüzde 12.7’sini ise tarım oluşturmakta. Hizmet sektörünün payı ise son on yılda artış göstermekle birlikte yüzde 63.8 seviyesinde. Sırbistan’ın özel sektörünün sosyal üretim içindeki payı, özelleştirme programlarını sürdüren birçok Doğu Avrupa ülkesi standartlarına göre küçük. Ülkede özel sektörün millî gelir içindeki payı yüzde 40’tan az olarak hesaplanıyor. Nüfus Nüfusu 7 milyonun biraz üzerinde olan Sırbistan’da 17 şehir bulunuyor. Başkent Belgrad, 1.7 milyonluk nüfusuyla ülkenin tek büyük şehri. Diğer şehirler arasında en fazla nüfusa sahip olanı ise 340 bini biraz geçen nüfusuyla Novi Sad. Resmi dili Sırpça olan ülkede azınlık dilleri olarak Macarca, Makedonca, Boşnakça, Hırvatça da konuşuluyor. Sırpların büyük çoğunluğu Ortodoks Kilisesi’ne bağlı. Ama aralarında Katolik ve az da olsa Protestanlar bulunuyor. Sancak bölgesinde yaşayanların çoğunluğunu ise Boşnak kökenli Müslümanlar oluşturuyor. Ülkede büyük nüfus oranıyla yaşayan Sırpların dışında, kuzeyde Macarlar, Rumenler, Slovaklar, Hırvatlar, Rusinler; orta ve güneyde Boşnaklar, Arnavutlar, Türkler bulunuyor.