Top oynarken, kaleye geçerek
oradan oraya atlayıp
zıpladığımda kendimi çok
mutlu hissederdim. Sadece
toprakta değil, betonda, çakıl
taşlı zeminlerde bile kaleye
geçerdim. Hep büyüklerimle maç
yapıp onlara nasıl oynadığımı
göstermek isterdim.
Aileme hep bir kulübe gitmek
istediğimi söylerdim ama
onlarınmaddi imkanı yoktu.
Yine de ne yapıp edip bir
yerden başladım. Ortanca
ağabeyimÇağdaş bir gün
“Gel bakalım, seni Altay’a
yazdıracağım” dediğinde sevinçten
havalara uçmuştum.
Profesyonellik hayatımdaki her
şey son bir yıl içinde gelişti.
Daha önce futboldanmanevi
kazancım çok olsa da maddi
anlamda pek bir şey
kazanmamıştım. Ama son bir
yıldır, artık aileme de destek
olabilecekkadar kazanmaya başladım.
Diğer insanların kaleciliğe nasıl
baktıklarını bilemem ama ben
bu işe kendime çok inanarak
baktım. Bir defasında
vazgeçme noktasına bile
gelmiştim, ama “Ben kalecilik
yapmadan ben olamam” dedim
kendi kendime. Hayal etmekten de
hiç vazgeçmedim. Çünkü kendimi bu
işe adamıştım.
Boffin’in kalitesi ve böyle bir
kaleciyle girdiğim rekabet bana
da çok şey kattı. Onun önüne
geçebilmek için daha çok
çalışmak zorundaydım.
Kendi kendime “Boffin bunu
yapıyorsa ben ondan daha fazlasını
yapmak zorundayım” diyordum.
“
“
“
22
23
bir mevki değildir aslında. Sendeki bu heves nereden
kaynaklanıyor?
Bilmiyorum. Aslında çocukken hiç de öyle örnek aldı-
ğımveya özendiğimbir kaleci olmadı. Ama top oynar-
ken kaleye geçerek oradan oraya atlayıp zıpladığımda
kendimi çokmutlu hissederdim. Sadece toprakta değil,
betonda, çakıl taşlı zeminlerde bile kaleye geçerdim.
Hep büyüklerimle maç yapıp onlara nasıl oynadığımı
göstermek isterdim. Anneme ve babama hep bir ku-
lübe gitmek istediğimi söylerdim ama onların beni bir
kulübe götürecekmaddi imkanları yoktu. Yine de ne
yapıp edip bir yerden başladım.
Altay altyapısına girişin nasıl gerçekleşti?
Ortanca ağabeyimÇağdaş, üniversitede okuyordu.
Arada bir benimmahalle maçlarımı izlemeye gelirdi.
Bir gün, “Gel bakalım, seni Altay’a yazdıracağım” dedi.
Bunu duyunca sevinçten havalara
uçmuştum.
İzmir’de birçok kulüp varken
neden Altay’a gittiniz? Bu terci-
hin sebebi neydi?
O dönemde çevremdeki bütün ar-
kadaşlarımAltay’da oynamak is-
tiyordu. Ben de aynı şekilde Altay’ı
çok seviyor ve orada oynamak is-
tiyordum. Bir de Altay o dönemde
Süper Lig’deydi. Ağabeyimbeni
Altay’a yazdıracağını söyleyince
hemen kabul ettimve tamda
doğumgünümde futbola başla-
mış oldum.
O sırada kaç yaşındaydın?
12 yaşındaydım.
Peki, futbolcu olman konusunda
ailenin tavrı ne oldu? Bazı aileler
çocuklarının futbolcu olmasına
karşı çıkabiliyor. Bir de ağabeyi-
nin üniversiteye gitmesi, ailenin
senin de okumanı istediği gibi bir
izlenimveriyor.
Biz zaten kısıtlı imkânlar içinde
büyüdük ve her aile çocuklarının
elbette okumasını ister. Ama
buna rağmen annemve babam,
futbolcu olma isteğime karşı çık-
madı. Ben de çok sevdiğim futbolu
oynamaya kararlı olsamda eğiti-
mimi yarımbırakmak istemiyor-
dum. En azından liseyi bitirene
kadar okuyacaktım. Açıkçası bu-
günün profesyonellik şartlarında
bir oyuncunun üniversiteye
devam etmesi de çok kolay değil.
Onun için ben liseden sonra oku-
mayı hiç düşünmedim “Benim
geleceğimkalecilik” dedim, daha
çok kaleciliğimin üzerinde dur-
dum. Babambana her zaman,
“Sen okulunu oku, futbol işinde
torpil işliyor, bu işten para kaza-
namazsın” derdi. Ben de ona “Pa-
ramı futboldan kazanacağımı.
Evet, altyapılarda bir yere kadar
torpil olabilir ama ben yeterince
