TamSaha 135. Sayı

mosfer açısından izleyiciyi çok daha

cezbedici bir yapıya sahipti. Tümbu

artılar bir araya gelince, 1990’ların

sonundan itibaren Premier Lig, lig-

lerin yeni yıldızı haline geliyordu. Az

önce bahsettiğimiz İtalyan yıldızlara

ek olarak, 1990’ların ortasından iti-

baren yolu Premier Lig’e düşen

başlıca yıldızlara gelecek olursak;

ilk olarak Jürgen Klinsmann 1994’te

Monaco’dan Tottenham’a geçmiş,

bir yıl sonraysa Dennis Bergkamp

Inter’den Arsenal’a, Faustino As-

prilla Parma’dan Tottenham’a, Ruud

Gullit Sampdoria’dan Chelsea’ye,

David Ginola PSG’den Newcastle’a,

Tomas Brolin Parma’dan Leeds’e ve

Juninho Paulista da Sao Paulo’dan

Middlesbrough’ya gitmişti.

Bu yeni yapılanmayla birlikte, İngi-

liz futbolunun da kulüpler düzeyin-

deki başarıları katlanarak artacaktı.

1990’ların ilk yarısında Manchester

United ve Arsenal ile birer Kupa Ga-

lipleri Kupası kazanan İngilizler, bu

dönemin sonlarına doğruysa önce

1998’de Chelsea ile bir Kupa Galip-

leri Kupası daha kazanıyor, ardın-

dan da Manchester United, 1999’da

Şampiyonlar Ligi şampiyonluğuna

uzanıyordu. Kırmızı Şeytanların bu

başarısı, aynı zamanda 1984’te Li-

verpool’un yaşadığı zaferden sonra

Kupa 1’de İngiltere adına elde edilen

ilk şampiyonluktu. Tabiî bunun,

1980’lerin ikinci yarısını Heysel fa-

ciasından dolayı gelen ceza nede-

niyle Avrupa kupalarından uzak

geçiren İngilizlerin, geri dönüşlerin-

den sonra kazandıkları ilk Kupa 1

zaferi olduğunun da ayrıca altını

çizmek lâzım.

Şampiyonlar Ligi’ne İngiliz

damgası

Manchester United’ın söz konusu

büyük başarısının ardından İngiliz

takımlarının Şampiyonlar Ligi’ne

ağırlığını koymasıysa 2005 yılından

itibaren gerçekleşecekti. 2005’te Li-

verpool, İstanbul’daki unutulmaz fi-

nalde Milan’ı, 120 dakikası 3-3 sona

erenmücadelede penaltı vuruşları

ile devirerek bu kupayı kazanırken,

ertesi sezon Arsenal finale kadar

geliyor fakat Barcelona engelini

aşamıyordu. 2007’de Liverpool, iki

sezon öncesinin rövanşını finalde

Milan’a kaybedecek, 2008’e gelindi-

ğindeyse kupa tarihinde ilk kez iki

İngiliz takımı finalde kozlarını pay-

laşacaktı. Manchester United ile

Chelsea’yi Moskova’da karşı kar-

şıya getiren final de 1-1’lik eşitliğin

bir türlü bozulamaması üzerine

penaltılara gitmiş ve sonunda gülen

taraf Kırmızı Şeytanlar olmuştu.

Üstelik bu sezon, İngilizlerin turnu-

vadaki ağırlığı sadece bu iki takımla

da sınırlı kalmamıştı. Çeyrek finale

dört İngiliz temsilcisi de yükselmeyi

başarmış ve bunlardan sadece Ar-

senal, o da Liverpool ile eşleştiği için

yarı finale kalamamıştı. Yarı finalde

de Liverpool, Chelsea’ye elenmişti.

Bir başka deyişle sezon boyunca İn-

giltere dışından gelip de bir İngiliz

takımını eleyecek bir babayiğit çık-

mamıştı.

Bundan sonrasında Manchester

United 2009 ve 2011’de iki Şampi-

yonlar Ligi finali daha görürken

bunların ikisinde de Barcelona’ya

boyun eğmekten kurtulamadı.

2012’deyse Chelsea, Bayern Münih’i

penaltılarla saf dışı bırakarak tari-

hinde ilk kez bu kupayı kazanma-

nın sevincini yaşıyordu. Sekiz

sezonluk süre içerisinde Şampiyon-

lar Ligi’nde 16 finalistten sekizi İngi-

liz olmuştu ve bunların üçü de

kupayı almıştı. Üstelik kupaya uza-

nan üç İngiliz ekibi de birbirlerinden

farklıyken, final gören farklı İngiliz

ekiplerinin sayısı da dörttü.

Tümbu başarılar, UEFA sıralama-

sına da bariz bir biçimde yansımıştı.

2008-2009 sezonundan 2012-2013

sezonuna kadar geçen süre içeri-

sinde İngiltere, UEFA sıralamasında

hep zirvede yer aldı. Heysel faciası

sonrasında alınan cezanın ardından

İngilizler bu alanda Avrupa futbolu-

nun ilk kez en iyisi olmaktaydı.

Şampiyonlar Ligi’nin 32 takımla oy-

nanmaya başladığı 1999-2000 se-

zonu start alırken de İngiltere UEFA

sıralamasında dördüncüydü ve

Şampiyonlar Ligi’ne üç takımyolla-

yabilmişti. Ancak aradan geçen

yaklaşık 10 sene içerisinde de İngi-

lizler önlerindeki üç rakibi de (Al-

manya, İspanya, İtalya) sollayacaktı.

Bu zirve yürüyüşü esnasında Pre-

mier Lig’in değeri de haliyle kat-

merleniyordu. Artık dünya üzerin-

deki hemen hemen her yıldız fut-

bolcu için öncelikli tercih, İngilte-

re’de futbol oynayabilmekti. Real

Madrid, Barcelona ve Bayern Münih

gibi üç istisna haricinde Premier Lig

kulüplerinin elinden bir yıldızı ka-

pabilecek kulüp neredeyse kalma-

mıştı.

Yıldızların buluşma noktası

Zaten 2000’lerin ortalarında, dün-

yanın en iyi golcüsü olarak gösteri-

len isimlere bakıldığında, büyük

çoğunluğun Premier Lig’de bir

araya geldiği de görülmekteydi.

Manchester United’da Ruud van

Nistelrooy, Arsenal’daThierry

Henry ve Robin van Persie, Chel-

sea’de Didier Drogba ve Hernan

Crespo gibi… Bir müddet sonra da

Andriy Shevchenko Chelsea’ye,

Fernando Torres de Liverpool’a

transfer olacaktı. 2003’te henüz ne-

redeyse çocuk yaşta Manchester

United’a gelen Cristiano Ronaldo da

yıllar geçtikçe dünyanın en iyi

oyuncularından birisine dönüş-

mekteydi.

Aynı dönemde, İngilizler sadece fut-

bolcu ithalatıyla da ön plana çıkmı-

yordu. İngiliz oyuncuların kalitesi

açısından da herhalde 1990’da

dünya dördüncüsü olan ve Lineker,

Barnes, Beardsley, Gascoigne ve

Waddle gibi isimleri bünyesinde ba-

rındıran jenerasyon sonrasındaki

en kaliteli jenerasyonlarını yakala-

mışlardı. Savunmada Rio Ferdinand,

John Terry ve Sol Campbell, dünya-

nın en iyi beş stoperi sayıldığında

mutlaka adları zikredilen oyuncu-

lardı. Sol bekte Ashley Cole, yine

dünyanınmevkiindeki en iyi birkaç

isminden biriydi. Orta sahada Ste-

ven Gerrard ve Frank Lampard gibi

iki isimvardı ki, hemen hemen her-

kesin rüya takımlarında kendilerine

yer bulabiliyorlardı. David Beckham

Jürgen

Klinsmann

Ruud van

Nistelrooy

2008’de Şampiyonlar Ligi

finalini iki İngiliz takımı

oynamış, kupayı

Manchester United

kazanmıştı.

Thierry

Henry

Dennis

Bergkamp