26-27 / 140
yaver gitti ve profesyonel olabil-
dim. Aramızdaki fark belki de
buydu. Çok büyük bir yetenek de-
ğildim ama kafamda her zaman
“Sen çok çalışmalısın. Çok çalış,
çok çalış ki yurtdışına çıkabilesin.
Orada top oynayabilirsin” diyen
bir ses vardı. Bu sesin nereden
geldiğini açıkçası tarif edemiyo-
rum ama böyle oldu işte… O sesi
dinleyerek bugünlere geldim.
Tabiî ki buradan anneme özel bir
teşekkür göndermek istiyorum.
Annembana çok yardımcı oldu.
Okulu bırakmak çok zordu çünkü.
O kadar kötü şartlarda inanılmaz
önemliydi okula gitmek. Ve
annembana destek olunca ben de
okulu bırakıp direkt futbola yo-
ğunlaştım. Bana daha çok çalış-
mamı söyleyen ve arkamda duran
insandı annem.
Peki, “Nereden geldiğini bilmedi-
ğim o ses” dediğin ses; o yaşadı-
ğın zor günlerden geliyor olabilir
mi?
Belki dediğiniz gibi olabilir ama
ben Tanrı’ya çok inanıyorumve
çok güveniyorum. Belki oralardan
da bir şeyler gelmiş olabilir.
1999’da Cintra Yaounde takı-
mında kariyerin başladı. Sonra-
sında nasıl bir yol izledin?
Cintra Yaounde beni İkinci Lig’e
kiralamıştı. Ardından tekrardan
Cintra’ya döndüm ama her sefe-
rinde genç millî takımlarda oyna-
mayı denedim. Sonunda da bir
turnuvaya katılabildik. Ancak
turnuva sonrasında diğer futbol-
cuların aldığı güzel teklifler gibi
teklifler alamadım. Bana sa-
dece İran’a gidebilme
şansı doğmuştu. Ben de
tercihimi İran’dan yana
kullandım.
Evet, sıradaki sorum
buydu. Bir sezon
İstiklal Tahran ta-
kımında forma giy-
din. İranmaceran
nasıldı? Ne gibi tec-
rübeler edindin?
Öncelikle şunu söy-
leyebilirim. O turnu-
vadan sonra pek fazla
bir seçeneğimyoktu.
Elimde hiçbir şey kalma-
mıştı. Anneme yardım
etmek zorundaydım. Bunun
bilincindeydim. Bir tane
adambana böyle bir teklifle
yaklaşınca ben de hiç düşün-
meden kabul ettim. Yurtdışına
gitmek önemliydi. Diğer arkadaş-
larımFransa’ya, Almanya’ya git-
mişti; bir tek ben kalmıştım. O
turnuvada çok iyi oynayamamış-
tım. O yüzden bir şeyler yapmam
gerekiyordu. Annemi düşünüyor-
dum açıkçası. İran’ı seçme sebe-
bim anneme yardım edebilmekti.
Tahran çok güzel bir şehir. İran
çok güzel bir ülke. İlk altı ayım
yalnız geçmişti. Sonrasında ya-
7 yaşındayken babamı
kaybettim. Annemle birlikte çok
çalışıyorduk. Sürekli bir şeyler
satmaya uğraşıyorduk, çünkü
para kazanmak zorundaydık. Bu
yüzden kolay zamanlar değildi
benim için. Ufak bir işimiz olsun,
para kazanabilelimdiye kendi
çapımızda bir şeyler yapıyorduk.
Boş zamanlarımızda gençlerle
ufak alanlarda aramızda top
oynayabiliyorduk. O zamanlarda
bulunduğumuz yerde
profesyonelliğe çok yakın bir
takımyoktu. Ben direkt
Kamerun Genç Millî Takımı’na
çağrıldım. Profesyonellik
adımlarını da o devrede
atmıştım.
Annembana çok yardımcı oldu.
Okulu bırakmak çok zordu
çünkü. O kadar kötü şartlarda
inanılmaz önemliydi okula
gitmek. Ve annembana destek
olunca ben de okulu bırakıp
direkt futbola yoğunlaştım. Bana
daha çok çalışmamı söyleyen ve
arkamda duran insandı annem.
Kamerun Genç Millî Takımı’yla
katıldığımbir turnuva sonrasında
arkadaşlarımgibi güzel teklifler
alamadım. Bana sadece İran’a
gidebilme şansı doğmuştu. Ben
de tercihimi İran’dan yana
kullandım. Fazla bir seçeneğim
yoktu. Elimde hiçbir şey
kalmamıştı. Anneme yardım
etmek zorundaydım.
İran’dan sonra gittiğim
Slovakya’da çok iyi bir altı ay
geçirdim. 16maçta 11 gol atınca
Eintracht Frankfurt’a gittim.
Ancak Slovakya’dan
Bundesliga’ya geçmek çok ayrı
bir seviye. Oradaki çalışma farkı
da beni biraz yordu açıkçası. Bu
durum, hazır olmadığımı işaret
ediyordu bana.
26
27
resinde içindeki futbol yete-
neğini nasıl keşfedip ortaya
çıkardın?
Boş zamanlarımızda genç-
lerle ufak alanlarda ara-
mızda top oynayabiliyorduk.
Orada beni izleyenler;
“Sende bir şeyler var. Bu ye-
teneğini fark etmen lâzım.
Diğerlerinden farklısın” di-
yorlardı. Söyledikleri ger-
çekten de doğru çıktı.
Peki, futbolla profesyonel
olarak ne zaman tanıştın?
O zamanlarda bulunduğu-
muz yerde profesyonelliğe
çok yakın bir takımyoktu.
Ben direkt Kamerun Genç
Millî Takımı’na çağrıldım.
Hayatımda ilk kez yurtdışına
çakışımda o sayede gerçek-
leşti. Maç yapmak için İran’a
gitmiştik. Profesyonellik
adımlarını da o devrede at-
mıştım.
Seninle birlikte futbol oyna-
yan çocuklardan çok farklı
bir yerdesin bugün. Diğer
arkadaşlarından farklı ne
yaptın da bu düzeye gelebil-
din?
Açıkçası kendime her
zaman güveniyordum. Ken-
dime olan inancımı hiçbir
zaman yitirmiyordum. Ve
her seferinde kendimi birile-
rine göstermeye çalışıyor-
dum. Yaşımgenç olmasına
rağmen o zamanlar da böyle
kuvvetli birisiydim. Her
zaman kendimi göstermeye
çalışırken bir şekilde şansım
“
“
“
“
“