40
takımolarak otelde kalıyorsunuz.
Deplasmanlara iki gün önceden
gidiyorsunuz. Çünkü yolculuk
uzun sürüyor. Yüzölçümü çok
büyük. 1.5 milyara yakın insan ya-
şıyor. Otelden dışarı çıktığınızda
bir anda farklı bir dünya görüyor-
sunuz. İnekler yürüyor. Sokakta
duş alan, tamamen sokakta yaşa-
yan insanlar var. Çok kalabalık.
Kapıyı açıyorsunuz, diğer tarafa
geçiyorsunuz. Boyut değiştirme
durumu var. Bir yanda büyük bir
zenginlik var. Tapınaklarından
evlerine kadar, yemeklerinden
insanların yaşamına kadar çok
farklı bir kültür. Hindistan’ı görüp
orada yaşamaktan keyif aldım.
Belki yarın bir gün bir daha göre-
meyeceğim. Belki Katar’ı da göre-
meyeceğim. Hemdostluklar
kazandımhem farklı ülkeleri,
farklı kültürleri tanıdım. Çok ke-
yifliydi benim açımdan.
Devam edecekmisin?
Şu an belli değil. Lig sona erdi.
Zaten 7 takımvar ve çok kısa bir
sezon yaşanıyor. Orada Zokora ve
Mutu ile beraber oynadım. Stoke
City’den takım arkadaşımkaleci
Steve Simonsen ve yine İngil-
tere’den tanıdığım stoper Roger
Johnson’la oynadım. Güzel gün-
lerdi.
Bugün Çin’de büyük bir transfer
atağı var. İnanılmaz paralar öde-
yerek oyuncu transferleri yapı-
yorlar. Hindistan örneğinden yola
çıkarak, bu transfer hamlelerinin
bir ülkenin futbolunu hareket-
lendirebileceğini, orada bir futbol
kültürü oluşturabileceğini düşü-
nüyor musun?
Hindistan’da seyirci çok fazla gi-
diyor maça. Statlar hep dolu.
Orada daha önceden kriket mo-
daydı. Ki hala devam ediyor. Çok
fazla yatırım var. Ama şimdi fut-
bola çok fazla yatırım yapmak is-
tiyorlar. Bir ara çok sayıda yıldız
oyuncu aldılar. Yine alacaklar.
Ama genç oyunculara da yönel-
meye başladılar. Üretmeye çalışı-
yorlar. Şu an benim ligim bitse de
yerel lig devam ediyor. Yabancılar
da oynayabiliyor o ligde. O yüzden
çok yatırım yapmak istiyorlar.
Seyirci olarak çok fazlalar.
İzlenme oranları çok yüksek.
Değişik bir kültürleri var. Gol ol-
duğunda iki takımın seyircisi de
sevinebiliyor. Futbolu bir oyun,
bir eğlence olarak görüyorlar.
Çin’e bakıldığında orada da insan
sayısı fazla. Futbola Hindis-
tan’dan daha da düşkünler. Baş-
layınca göreceğiz. Şu an teklif yok
ama gelirse neden olmasın.
Olursa değerlendiririz.
İngiltere, Almanya, Katar ve Hin-
distan tecrübelerine şimdi de an-
trenörlük kursunu eklediğini
görüyoruz. Bundan sonrası için
kariyerini nasıl planlıyorsun?
Aslında Türkiye’ye döndüğümde
dinleneyim dedim. Ama çok din-
lenince de bir şey olmuyor. Fatih
Hocam, “Ne yapacaksın?” diye
sordu. “Bir şey yok hocam, dinle-
niyorum” dedim. “Kurs var; git
orada dinlen” dedi. Aslında ak-
lımda yoktu bu kurs. Fatih Hocam
öncülük yaptı. Buraya gelirken
mutlaka hocalık diplomam olsun
diye düşünmedim. Önce bir gör-
mek istedim eğitim nasıl veriliyor
diye… İyi ki de gelmişim. Çok de-
ğişik şeyler öğreniyorum. Bildiği-
miz şeyleri birilerine aktaracağız
ama bir şey bilmiyoruz. Futbolcu-
yuz… Antrenörlük başka bir
dünya. Ben gelirken bu kadar
beklemiyordum. Beklediğimin
çok üstünde bir ortam var. Fut-
bolcuyken biliyorsunuz ama
onun bir içeriği var, metotları var.
Onu görmek, okumak farklı bir
şey, anlatmak başka bir şey. Ho-
calık zor bir şeymiş. Zor olduğunu
anlıyorsunuz.
Deneyecekmisin?
İstiyorum. Çok üst düzey olmasa
da mutlaka bu tecrübeyi istiyo-
rum. Bende olan ne varsa vermek,
aktarmak isterim. Bir gün teknik
direktör olmak istiyorum. Ama
Millî Takım’da olur ama sevdiğim
bir kulüpte veya altyapıda olur.
Belki de yurtdışında olur… Bu bilgi
birikimini bir şekilde birilerine
vermek isterim. Doğru bir şekilde
ulaştırmak isterim. TV’de konuş-
mak da olur ama öğreticiysen.
Maalesef bunun da reytingi yok.
