Süper Lig'de aralıksız 13 sene oynayıp Fenerbahçe, Trabzonspor, Ankaraspor, Kasımpaşa, Sivasspor, Erzurumspor, Akhisarspor ve Bursaspor formalarını giydikten sonra futbolu bıraktı. Şimdi Plaj Futbolu Millî Takımımızın kadrosunda yer alıyor ve bu alanda da Türkiye'ye hizmet etmek istediğini söylüyor. Ülke futbolunun derdinin altyapı değil organizasyon olduğunun altını çizip önce teknik direktör, sonra da kulüp başkanı olarak bu organizasyona katkı vermenin hayalini kuruyor.

Röportaj: TamSaha / Rasim Artagan

Geçtiğimiz Mart ayında profesyonel futbol hayatına nokta koydun. 26-27 yıldır futbolun içindesin ve 18 yıl Türkiye'de üst düzey futbol oynadın. Profesyonel hayata nokta koyma kararı nasıl oluştu?

Aslında hiç oluşmadı. Son iki sezonda Bursaspor'daydım. Futbolu en az 40 yaşına kadar oynama hayalim vardı. Fiziğim de buna müsait. Sezon başında Süper Lig'den bir takımla anlaşabilseydim ya da Bursaspor'da devam edebilseydim futbolu bırakmayacaktım. Bursaspor'un haricinde alt ligde başka bir takımda oynamayacağımı daha önce söylemiştim. 6-7 ay ara vermişken ve teknik direktörlük hayalim de varken bırakmayı seçtim. Antrenör Eğitim Programı'nda Plaj Futbolu Millî Takım Teknik Direktörümüz Ozan Yılmaz Hocam bana, "Çok fitsin. Plaj futbolunda oynamayı düşünür müsün?" dediğinde ne yalan söyleyeyim, hayır diyemedim…

Oraya birazdan geleceğim… Çok yetenekli bir oyuncuydun. Öyle ki, yeteneğinin Alex'le kıyaslandığı bir dönem de olmuştu. Geçmişe dönüp baktığında nasıl bir değerlendirme yapıyorsun?

Zaman çok hızlı geçti. Futbola başladığımda hayalim Real Madrid'de, Barcelona'da oynamaktı. Allah nasip etti Fenerbahçe'de, Trabzonspor'da, Bursaspor'da oynadım. Çok hızlı ve adrenalin dolu geçti zaman. Türkiye'nin en iyi futbolcularından birisi olmak, her zaman hafızalarda kalmak istiyordum. Yeteneğimi bildiğim için o seviyede olmaya çalıştım ve olabildiğim kadar oldum. 13 sene aralıksız Süper Lig'de oynadım. Bunun altı yılı büyük takımlarda geçti. Alex gibi, Hagi gibi, Sergen gibi isimler her zaman idollerimizdi. Allah'a şükürler olsun ki, Türkiye'de kendimi onların yanına koymasam da onlardan sonra gelen futbolcuların yanına rahatlıkla koyabilirim. Daha iyisini yapabilir miydim? Olabilirdi. Çok sakatlıklar yaşadım. Ama her zaman şükreden ve pozitif bakan bir yanım var. Buna da böyle bakıyorum.

35 yaşındaki Özer olarak, 20 yaşındaki Özer'e bugün ne söylerdin?

20 yaşındaki Özer'e sanırım hiçbir şey söylemezdim. Gençken de çok olgun, sahiplenen, erken yaşta liderlik yapan bir futbolcuydum. "Tadını çıkar Özer" diyebilirdim ama o da çıkartırdı zaten (gülüyor). Tadını çıkardım gerçekten…

Aklında kalan, unutamayacağın maçlar ve golleri bizimle paylaşabilir misin?

Çok şey var hatıralarımda… Aklıma şampiyonluk geliyor… Fenerbahçe'de oynarken Mersin İdman Yurdu'na 50 metreden attığım gol geliyor… 7 ay oldu futbolu bırakalı ama inan bana sanki her gece yattığımda sanki sabah uyanacağım, maça gideceğim, galibiyet golünü atacağım gibi geliyor… Kopamadım gibi hissediyorum. Özlüyorum. Ben futbola âşık bir insanım. Bu sabah plajda ayak tenisi oynuyoruz Millî Takım'la… 8 saat oynarım… Öyle seviyorum topla haşir-neşir olmayı… Enerjim de hep yüksektir. Allah uzun ömür versin ama hep böyle bir sporcu ve aktif tarafım olacak…

Bugünden sonraki kariyer planını nasıl yaptın?

İlk başta bir teknik direktörlük hayalim var. Sonrasında da inşallah başkanlık hayalim geliyor. Türk futboluna önce teknik direktör olarak bir şeyler katmak, sonrasında da bir kulüp başkanı ya da bir yerde baş olarak hizmet vermek istiyorum. Beni kamçılayan şey, 7 yaşındaki bir çocuğu alıp 17 yaşına kadar en üst seviyede hazırlamak. Bayern Münih'in kendi oyuncularını hazırladığı gibi hazırlamak… İleride kendi kulübüm olursa, bu sistemi oturtmak istiyorum. Rahmetli İlhan Cavcav'ın Gençlerbirliği sistemini çok beğeniyorum. Ankaraspor'da oynarken kuzenim de Gençlerbirliği'nde oynuyordu. Gidip onların maçlarını izliyordum. 1990 doğumlu Soner Aydoğdu grubu… Gençlerbirliği sistemi çok güzel bir sistem. Ben de Almanya'da doğdum büyüdüm, oradaki sistemi de biliyorum. Altınordu şu an güzel bir sistem ilerletiyor. Benim amacım da hem eğitim seviyesi hem de futbol zekâsı yüksek oyuncularla güzel bir ekip oluşturmak. Bu çocuklar ileride Benfica'ya, Bayern'e deplasmana çıktıkları zaman hiçbir eksiklik yaşamasınlar… Bu amacımı gerçekleştirmek için zamana ihtiyacım var. Geceleri yatmadan bunun hayallerini kuruyorum. Allah nasip ederse bir kulüp alma hayalim var.

Futbolu bırakalı 7 ay oldu ama hâlâ çok formda ve güçlüsün. Şimdi Plaj Futbolu Millî Takımı'na geldin… Aslında bu senin için yeni bir meydan okuma… Plaj Futbolu Millî Takımı'na geliş yolculuğun nasıl gelişti?

Eskiden Eurosport'ta plaj futbolu turnuvalarını izliyordum. Eric Cantona katılıyordu… Zaman zaman dönemimizde hayran olduğumuz oyuncular katılıyordu. O günden beri içimde plaj futbolu oynamak vardı. Altyapıda futsal da oynadım. Futsala daha yatkın olabilir vücudum. Plaj futbolunu bir deneyip kendime meydan okumak istedim. Şu an idmanlara başladık. Gördüm ki gerçekten zor. İstikrarlı bir şekilde istemek lâzım. Bunu anladım. Hırslıyımdır da… Az çok biliyorsunuz. 2006 yılında yine TamSaha'ya röportaj vermiştim. O röportajın başlığı "Komple Sporcu" idi… Ben kendime güveniyorum. Futsalda, plajda, masa tenisinde her yerde ülkemi en iyi şekilde temsil etmek için meydan okurum.

Plaj futbolunun bambaşka bir düzeni, bambaşka bir dili var. Normal futbolla arasındaki farklara baktığın zaman sen neler görüyorsun? Plaj futbolu seni nasıl heyecanlandırıyor?

Bazı şeyleri çok yaşamışsındır ama bazı şeylere de o kadar açıksındır ki… Gerçekten çok açığım şu an plaj futboluna… Yeteneğim, hırsım ve azmim var, öğrenebilirim. Kendime güveniyorum, çalışacağımı da biliyorum. Kendime meydan okumak için güzel bir fırsat. Yeniliklere çok açık bir insanım. "Bunu yapamam" dediğim bir şey olmamıştır. Plaj futbolu çok zor. Bunu ilk iki günde gördüm. Ama bugün röveşata ile servis attım ayak tenisi oynarken; ikinci günde bunu yaptıysam inşallah 10'uncu günde röveşatayla gol atıp Ozan Yılmaz Hocama koşarım diye düşünüyorum…

Almanya'da doğup büyüyen oyuncular, o ekolü ve disiplini almış oluyor. Alman ekolü sana neler kazandırdı?

Organizasyon bana çok şey kattı… Asıl olan her zaman organizasyondur. Daha önce TamSaha'ya verdiğim röportajda "Sorun altyapıda" demiştim… Ama şimdi Türkiye'de 18 sene geçirdim. Görüyorum ki sorun üstyapıda.

Açar mısın biraz?

18 senemi Türkiye'de geçirdim. Her zaman "Türk futbolunda sorun altyapıda" diyorduk. Ama sorun altyapıda değil, organizasyonda. Almanya'da 6 yaşındaki çocuk amatör ligde turnuva oynamaya başlıyor. Turnuva ve maç heyecanını yaşıyor. O kadar çok maç oynuyor ki, bir senede 80 maç ortalamasıyla 13 yaşına geldiğinde 400-500 müsabakayı buluyor. Yazın yeşil sahada, kışın salonda oynuyor. Bizim çocuğumuz 13 yaşına geldiğinde ilk maçına çıkıyor. Yani 13 yaşındaki Alman senin kaç maç önünde… Organizasyon var… Geçen Şota Hocamla otururken bana dedi ki, "Hollanda'da hafta sonu 70 bin amatör maç var." 70 bin amatör maç demek 70 bin organizasyon, hakem, saha, doktor demek… Ve sadece Hollanda'dan bahsetti. İnanıyorum ki Almanya onun iki katıdır. 18 senedir Türkiye'deyim. Tesisleşmede çağ atladık. Yeni statlarımız ve tesislerimiz çok güzel. Büyük ilerleme var. Aziz Başkan'ın (Yıldırım) en sevdiğim huyu, amatör sporlara çok yardım ediyordu. Ülke olarak sporcu yetiştirmemiz gerekiyor. İnanın amatörden başlıyor bu iş. Ailelerin hafta sonunda çocuklarının elinden tutup amatör maçlara getirmeleri gerekiyor. Bizde bu organizasyon eksikliği var. 20 senede nasıl statlar, tesisler geliştiyse ilerleyen 20 sene içinde de bu organizasyonun gelişmesi lâzım, Her bir şehirde, ilçelerde amatör liglerin olması ve çocukların 6-7 yaşında başlaması gerekiyor.

25-26 sene önce sen bunları gördün…

Evet, ben bunları yaşadığım için söylüyorum. Türkiye'de 18 senede Trabzonspor, Fenerbahçe, Bursaspor, Ankaraspor ve Gençlerbirliği'nin altyapısını gördüm. Bizim yetenekli gençlerimiz var. Ama Avrupa'da 13 yaşında adam 500 maç önce başlıyor futbola… O 500 maç ne demek biliyor musun? Ben maça çıkıyorum, idman gibi geliyor; sen maça çıkıyorsun heyecandan ölüyorsun. Ailem ne diyecek, beni beğenecekler mi? "En güzel antrenman, maçtır" diyor ya Almanlar… Boşuna Dünya Kupalarını kazanmadılar… Alex'le sohbet et… Coritiba'da büyümüş… Coritiba, Almanya sistemine benziyor. Alex futsal oynamış altyapıda… O insana neler katıyor biliyor musun? Dar alanda hızlı düşünme, geçiş oyunu, sürekli sayısal üstünlük kurma, iki yönlü oyun, en kısa sürede doğru karar verme, çalım, yetenek… O kadar çok şey barındırıyor ki… Bizim Türkiye'nin her okulunda Almanya'daki gibi spor salonu olması gerekiyor. 2015'te Trabzon'da kendi köyümde spor salonu yaptırmak istedim, ilçe belediye başkanı, "Üniversiteye yaptır" dedi. 7 yıllık proje öylece duruyor. Türkiye'ye futsalı katmamız gerekiyor. Bunun için de salon olması ve destek görmesi lâzım. Rio neden Rio? Neden Brezilyalılar Brezilyalı? Adamların canı sıkılıyor, iki kişi plaja gidip top sektiriyor. Dört kişi toplanıp plajda ayak tenisi oynuyor. Biz tatilden tatile oynuyoruz. Brezilya'da oynayan profesyonel futbolcular plajda keyfine oynuyor, kendilerini hazır tutuyorlar… Bunun bizde de kültür hâline gelmesi gerekiyor. 12 yaşındaki bir çocuğun arkadaşına, "Hadi gidelim sahilde top sektirelim" demesi lâzım. Ama bizde plaj futbolunu insanlar ne kadar tanıyor? Plaj ligi olduğunu insanlar ne kadar biliyor? Bizim spor dallarının tamamına sporcu yetiştirmemiz gerekiyor. Ve bu altyapı değil, bir organizasyon işi. Üstten buna bir bütçe ayrılması gerekiyor. Bunu bilen insanların yönetmesi gerekiyor. Elimizde büyük değerler, büyük şanslar var. Bunları değerlendirmek kendi elimizde. Yeni nesil daha zeki… Belirli bir bütçe belirlenip işin ehli insanların yönetimine verilebilir… İnanın bu insanlar organizasyonu genişletir.

Günümüz futbolundan ülkemizde ve dünyada kimleri beğeniyorsun?

Şanslı nesil olarak Ronaldinho'yu izledik. Şimdi Messi'yi, Neymar'ı, Cristiano Ronaldo'yu izliyoruz. Gerçekten hepsi de izlemesi ayrı ayrı keyifli oyuncular. Türkiye'den de iki yönlü, kreatif oyuncu olarak Mert Hakan Yandaş'ı, Oğuzhan Özyakup'u söyleyebilirim. Yusuf Yazıcı ve Abdülkadir Ömür'ü çok beğeniyorum. İki yönlü oyuncuları beğeniyorum. Duran top özelliği, çalım atma özelliği, değişik çözüm üretme özelliği olan oyunculara hayranlık duyuyorsun. Dersen ki bana şu an ligin en iyi oyuncusu kim; Anthony Nwakaeme derim. Çünkü onda her şey var.

Bir yandan da teknik adamlık için eğitim alıyorsun. Futbolculuktan teknik adamlığa geçişte aradaki farkı nasıl yorumlarsın?

Örnek aldığım hoca figürü Aykut Kocaman. Kendisiyle 6 sene çalıştım. Futbolcuyken de sorumluluk alan, takımı çok sahiplenen, çok düşünen, futbolu çok yaşayan bir oyuncu olduğum için aslında futbolculuğumda biraz yardımcı hoca gibiydim. O yüzden benim için bu geçiş çok zor olmayacak. Ama bakış açım muhakkak değişecek. Almanya'da doğup büyümenin verdiği eğitim, büyük kulüplerde çalıştığım değerli hocalardan aldıklarım… Bunların hepsini birleştirip modern futbolun iki yönlü, hızlı geçiş oyununu nasıl en iyi şekilde başarabilirim; bunun hesaplarını yapıyorum. Futbolculuktan hemen hocalığa geçmek istemiyorum. Eğitimime zaman ayırmak amacındayım. Hem lisanslarımı almak hem de tecrübe kazanmak niyetindeyim. Şu an futbolu bırakıp hemen hocalığa geçen arkadaşlarımız var. Onlara da başarılar dilerim. Ama ben biraz daha eğitime yönelmek istiyorum. Bazı yorumları dinliyorum; ehliyeti olmadan antrenörlüğe başlamanın yanlış olduğunu söylüyorlar. Bence haklılar da… Her şeyin bir süresi var. Bence o süreyi iyi değerlendirmek gerekiyor. Başladığın zaman hazır olmalısın. Futbolculuğu bir kenara bırakıp, "Evet ben bir öğretmenim, teknik direktörüm" demek gerekiyor. İnşallah tek hayalim ve hedefim futbolcuları geliştirerek onlara bir şey katmak.

Türkiye'de 18 seneyi dolu dolu yaşadın. Önümüzdeki 20 yılda Türk futbolu adına nasıl bir ilerleme kaydedilir?

Türk futbolcusu çalışmayı sevmeye başladı. Bu güzel olan gözlemlerimden bir tanesi. Özellikle 1980 jenerasyonundan sonraki grup, çalışmayı seven bir jenerasyon. 1990 ve 2000'li jenerasyon çalışmayı daha çok seviyor ama tabiî hepsi için söylemiyorum bunu. Altyapıdan çıkan oyunculara bakıyorum, fizik olarak hazır olmayanlar var. Yabancı oyuncular çalışkan ve eğitimli olduğu için onlar da biraz bizimkileri kamçılıyor. Biraz yol kat ettik. 15 sene önce altyapıdan çıkan oyuncunun tembelliği ile şu an altyapıdan çıkan oyuncunun tembelliği bir değil. Bir ilerleme var. Şimdi organizasyondan bahsettik ya… 13 yaşındaki çocuğumuza okul takımında torpil geçmeyip, eğitimini düzgün verip, yeteneğini 13 yaşına gelene kadar 600 maç oynatarak geliştirebilirsek, o zaman 20 yıl sonra bizim de Dünya Kupası'nda hedefimiz olabilir. Ama bu organizasyon olmazsa 24 yıldır katılamadığımız Dünya Kupası'na 20 yıl içinde katılabilir miyiz? Bilmiyorum.

Yetenekli oyuncularımızı kaybetmeden nasıl daha verimli hâle getirebiliriz?

Bunun nedenlerini açıklamaya çalıştım… 10 yaşındaki çocuk turnuva oynamaya, maç kazanmaya alışıyor, rakip kim olursa olsun yaratıcılığını sahada göstermeye başlıyor. Bizde ise bu durum maalesef hâlâ çok geç. Geç başlamasına rağmen yetenekli oyuncular çıkıyor. İki haftada dünya yıldızı yapıyoruz. Dördüncü haftada, "Bunun maç performansı oturmamış" diyoruz. Sekizinci haftada, "Bu çocuk yükselince şaşırmaya başladı" demeye başlıyoruz. Neden? Çocuk öyle bir kaos ortamında büyüyor ki… Ve o çocuk büyüyünce ya da büyük takıma transfer olunca, "Ben insanlardan hesap soracağım" diyor. Maalesef o tarz oyuncular yetiştiriyoruz. Çocuk bu tarz sıkıntılarla büyüdüğü için karakteri de kin tutmaya dönük olabiliyor. Çünkü öyle görmüş. 10 yaşındayken yetenekli diye öğretmeni torpil geçmiş. Okul müdürü, "Senin gelmene gerek yok. Okul takımında oyna yeter" demiş. Okul takımındaki hocası akıl vermekten korkuyor, suyuna gidiyor. E pohpohlama derken 18 yaşında yetenekli ama dünya futboluna hiçbir şekilde uygun olmayan bir karakter yetişiyor. Kaybolup gidiyor maalesef. İsim vermek istemiyorum. İsim verildiği zaman benim zoruma giderdi çünkü. Biz Sergen Hocaya hayran büyüdük. Yorumculuk yaparken bizim için negatif bir şey söylerdi, benim zoruma giderdi. Ona duyduğum hayranlık bir tarafa geçerdi… O yüzden ben hiçbir TV kanalında genç oyuncularla ilgili yorum yapmak istemiyorum. Çünkü benim kalbimin kırıldığı şeyi başkasına yaşatmak istemem. Hele de hayranı olduğum bir insan bunu söylediği zaman iki kat koyuyor. Bir yandan kırgınsın, bir yandan da sana ders oluyor. Sen bunu bir sonraki jenerasyona yapmamalısın. Bu da bana ders olmuştur.

Bugün Türk futbolunun yetkili mevkilerinde senin geçtiğin yollardan geçen Hamit Altıntop, Oğuz Çetin gibi çok değerli isimler var. Tüm anlattıklarının farkında olan ve bir şeyleri değiştirmek isteyen bir ekip görevde… Bu konuda neler söylemek istersin?

Oğuz Hocamdan başlayayım… Ben A Millî Takım'a gittiğimde, yardımcı hocaydı. Oğuz Hocanın oynadığı maçları canlı olarak izleyemedim ama sonradan kayıtları seyrettiğimde vizyonunun ne kadar geniş olduğunu, bir satranç oyuncusu gibi beş hamle sonrasını düşündüğünü gördüm. Gerçekten böyle bir futbolcuydu… Onun önderliğinde bir antrenör eğitimi var şu anda. Bu saydığım organizasyonları kimler yapacak? Eğitimli antrenörler yapacak… Biz ona da biraz geç başladık ama sağ olsunlar başladık. Çok güzel bir yapılanma var. Bu yapılanmanın başında da çok önemli bir isim olan Oğuz Çetin var. Modern futbolun her dalını kapsayacak ve altyapısını dolduracak bir insan var başta… Bu Türk futbolu için büyük şans. İnşallah iyi antrenörler yetiştiği zaman geleceği kurtarmış olacağız. BAL Ligi'nin de antrenörünün iyi olması bizim için çok önemli, Süper Amatör'ün de iyi olması çok önemli… Bir amatör takımın bile U15'te, U13'te, U11'de, U9'da iyi teknik direktörleri olursa biz o zaman bu yarışa dâhil olabiliriz. Ancak o zaman Almanya, Fransa, İngiltere, Brezilya ile yarışabiliriz.

Bu söylediklerini destekleyen insanlar görevde…

Evet, şimdi oraya geliyordum. Oğuz Hocamı da Hamit ağabeyi de beni de Almanlar yetiştirdi. Adam dört kere Dünya Şampiyonu olmuş. Neden? Takım oyununu benimsemiş. Müller'in röportajı var. Diyor ki, "Biz dünyanın en iyi oyuncusunu çıkarmayız ama millî formamızda dört yıldız var. Çünkü biz bir takım oyuncusu çıkartırız." Hamit ağabey de Oğuz Hocam da büyük bir şans… O kariyer ve vizyona sahip insanlar, size bahsettiğim organizasyonu kurar. Emre Belözoğlu kurar, Okan Buruk kurar. Bir sonraki süreçte ben kurarım, biz kurarız. Buna değinmeye çalışıyorum… Bu organizasyon kurulunca biz Dünya Kupası'nda boy gösterebiliriz. O insanlar hazır olacaklar. Bu şans yakalanmışken inşallah değerlendirilir.

Özer deyince Alex'le anılara değinmemek olmaz… Bize neler anlatırsın?

Ankaraspor'da oynarken ligimizde Lincoln, Alex ve Delgado vardı. Ben de Ankaraspor'daydım ve asist kralıydım. 22'nci haftaya kadar 16 asistim vardı ama ayağım kırıldı. Avrupa Ligi'nde de asist kralıydım. Barcelona'dan Xavi beni geçti. Ben kendimi Delgado, Alex ve Lincoln'le kıyaslıyordum. Meydan okumadan bahsediyoruz ya hep… Ben de onlara meydan okuyordum. Hepsi apayrı yeteneklerdi. Ama tabiî Alex çok başka bir yerde, ayrı bir seviyedeydi. 80 kez millî olmuş, antrenmanda gol kaçırmaz. 10 tane frikik atar, hepsi 90'dan gol olur. Bağlantı oyununda sorun çözer. Oyun sıkışınca bacak arası atar, karşı karşıya bırakır… Senin yapamadığını başka birisi yapınca insan ona hayran olur. Benim de Alex'e böyle bir hayranlığım var. Ailemle sohbet ederken bana hep, "Alex'le Emre Belözoğlu'nun olduğu takıma gittin. Ne kadar şanslısın. 22 yaşında oraya gittin. Onların en tecrübeli oldukları zamanda gittin" diyorlar. Bugün böyle bir ikili hiçbir takımda yok. Onlardan çok güzel şeyler öğrendim. Alex'le çok güzel anılarım var. Mersin İdman Yurdu'na 50 metreden golü attım, devre arasında soyunda odasında otururken Alex bana, "Özerinho senin kariyer bitti. Bu senin en güzel gol" dedi… Daha o zaman 24 yaşındayım. "Vay arkadaş" dedim, "Burada da mı ileri görüşlüsün? Belki daha güzelini atarım? 16 metreden kaldırıp röveşata atarım belki…" Ama gerçekten de dediği çıktı. Kariyerim bitti, en güzel golüm o goldü… Beni çok beğeniyor, "Senin yaşında ben bu kadar hareketli değildim. Senin çok daha değişik hareketlerin, güzel çalımların var" diyordu. Beni övüyordu. Bazen bana takılıyordu. Mesela getirip getirip bana pas veriyordu. Ben de içeri çekip bir ara pas daha veriyordum. Bana, "Sen sevmiyorsun şut ha" diyordu. Şut atmayı çok seven bir oyuncu değilim. Alex'in duran top ve şut yeteneği genetik olarak ayrı bir seviyede. Her zaman onun ve Selçuk İnan'ın duran top yeteneğine hayran oldum.

Plajda vurursun bence…

Plaj futbolunda alan daha dar olduğu için ve takımda Alex olmadığı için, Cem Keskin'den fırsat kalırsa ve izin verirse vururum (gülüyor). Oynadığım takımlarda benim de şansıma hep iyi frikik atan adamlar vardı. Alex, Bilal Kısa, Olcan Adın… Vay arkadaş biz ne zaman frikik atacağız? 32 yaşında Bursaspor'da üç-dört frikik kullandım da biri anca gol oldu.

Plaj futbolunda nereye kadar gitmek istiyorsun?

Normalde plaj aklımın ucundan geçmiyordu. Tamamen teknik direktörlüğe hazırlanırken Ozan Yılmaz Hocamın önerisiyle karşılaştım. İlk kampı bitirelim inşallah. Buradaki oyun kurallarını öğreneyim. Yatkınlığımı, yeteneğimi bir göreyim, sonra hocam benden memnun kalır ve davet ederse bu grupla bir başarı elde etmek isterim. Hedefsiz hiçbir şey olmuyor hayatta. Özgüveni yüksek ve kazanmayı seven bir insanım. Tavlada kazanınca bazen, "Benim dedem Maradona" derim şakasına… "Hep kazanmak için doğmuşum" derim. Kazanmayı seven ve çok keyif alan bir insanım. Burada da katkı sağlayabilirsem ne mutlu bana. Baktım ayak uyduramıyorum, o zaman plaj futbolunu dışardan desteklemeye devam ederim. Türk insanın plaj futbolu olduğunu, buraya çocuklarını gönderebileceklerini bilmeleri için çalışmaya devam ederim.

Benim unuttuğum, senin eklemek istediğin bir şey var mı?

Organizasyon çok önemli, bunu bir kez daha vurgulamak isterim. Medya algısı da çok önemli. İnşallah bu organizasyonu sağlıklı yapacak insanları medya da destekler. Türk halkının dualarına ihtiyacımız var. Burayı biraz daha özümsesinler.